Прыгожае Тваё Імя

Аўтар: Дэні Савэдра

“На пачатку было Слова, і Слова было ў Бога, і Слова было Богам. Яно было на пачатку ў Бога: усё празь Яго пачалося, і безь Яго нішто не пачалося з таго, што пачало быць.” — Яна 1:1-3

Што зьяўляецца першым, аб чым вы даведваецеся пра чалавека, калі вам яго прадстаўляюць? Ягонае імя! Чаму? Бо імёны дапамагаюць нам запамінаць людзей, пазнаваць іх ды ведаць, з кім або аб кім мы гутарым.

Раней імёны нешта азначалі. Сёньня ж шмат якія людзі называюць сваіх дзяцей паводле таго, якое імя ім падаецца прыгожым, файным або папулярным, амаль што не зважаючы на паходжаньне ды этымалёгію імені або ягонае культурнае значэньне й спадчыну. У старадаўнасьці, імёны даваліся з асаблівых нагодаў. Ісаака (“ён сьмяецца”) так назвалі, бо Абрагам ды Сарра засьмяяліся, калі Бог сказаў ім, што яны народзяць дзіця ў сваім сталым узросьце. Якава (“ён трымаецца за пяту”) так назвалі, бо ён нарадзіўся, “трымаючыся рукою сваёю за пяту Ісава” (Быцьцё 25:26).

У Бібліі, імёны былі сапраўды значныя, бо яны часта нешта казалі пра асобу. Тое асабліва датычыцца Бога, чыі шматлікая імёны маюць вялікае значэньне. Ад Эль Шадай да Ягова-Ра, кожнае імя Бога ў Бібліі нешта кажа пра Яго. З усіх імёнаў, дадзеных Богу ў Бібліі, найцікавейшым і найбольш унікальным зьяўляецца, напэўна, прыпісанае Яму ў Яна 1:1: “На пачатку было Слова…”

Грэцкае слова “слова”, што мы бачым тутака, — гэта лёгас. Паняцьце лёгас — моцная, складаная ды прыгожая ідэя. Найпрасьцейшым спосабам патлумачыць грэцкую філязофію за гэтым словам зьяўляецца наступнае: лёгас — гэта прычына альбо нявыказанае абгрунтаваньне нечага. Гэты тэрмін на самай справе апісвае збор рэчаў, сабраных разам у думцы й выказаных словамі. Ён лічыцца унівэрсальнай прычынай, уласьцівай усім рэчам; нязьменнымі законамі, на якіх трымаецца ўсё, што існуе.

У габрэйскай культуры гэтая ідэя датычыцца дынамічнай сілы Божае волі. Пры гэтым часта ўжываецца тэрмін мэмра — слова, якое паходзіць ад Арамейскага “гаварыць” — каб апісаць творчую дзейнасьць і волю Бога.

Разуменьне гэтага паняцьця, а таксама тэрміналёгіі, выкарыстанай у Яна 1:1, вядзе нас назад да апісаньня стварэньня, што ў Быцьці 1. Тамака мы чытаем, як Бог прамаўляе, і потым усё ў сусьвеце пачынае існаваць. Габрэяў 11:3 тлумачыць гэта далей: “Вераю спазнаём, што вякі створаны словам Божым, так што зь нябачнага пайшло бачнае.”

Дык калі ў Яна 1:1 напісана: “На пачатку было Слова, і Слова было ў Бога, і Слова было Богам”, то апостал кажа нам, што Ісус Хрыстос, Божы Сын, зьяўляецца жывым увасабленьнем Божага Слова. Ён ёсьць Богам у целе, вобразам (эйкон:найвышэйшае выказаньне, вобраз і рэпрэзэнтаваньне; адлюстраваньне) нябачнага Бога (Калясянаў 1:15); Тым, праз Каго ў пачатку Гасподняя воля пачала быць (Быцьцё 1:1–2; Псальмы 33:9; Габрэяў 11:3). Ён зьяўляецца характарам, сэрцам, воляй ды розумам Бога Айца, паказаным сьвету. Ён зьяўляецца — як верылі грэкі — унівэрсальнай прычынай усяго (Яна 1:3); нязьменным законам, які ўтрымвае ўсё, што існуе (Калясянаў 1:15–17). 

І ведаеце што? Яна 1:14 кажа, што Слова, Якое трымае ўвесь сусьвет разам і празь якое ўсё стварэньне пачало існаваць, “сталася целам, і пасялілася між нас.” Вось у гэтым і ёсьць сэнс Раства. Бог стаў чалавекам! Ён настолькі любіць нас, што Ён пакінуў нябёсы, каб мы маглі пайсьці туды й быць зь Ім заўжды! З гэтае прычыны ў Мацьвея 1:23 анёл абвясьціў Язэпу: “…дадуць Яму імя Эмануэль, гэта значыць: З намі Бог.” Божы Сын прыйшоў, каб адкрыць сьвету думкі ды сэрца Ягонага Бацькі — Ягонае Слова — ды збавіць нас. Вось чаму анёл сказаў Язэпу назваць Яго Ісусам (Яшуа: Бог збаўляе) “бо Ён збавіць народ Свой ад грахоў іхных” (Мацьвея 1:21).

У час падрыхтоўкі да сьвяткаваньня Раства празь некалькі дзён, памятайма, што Эмануэль, наш дарагі Ісус, вечнае Слова, наш Валадар ды Збаўца, прыйшоў на зямлю, каб уратаваць нас, і каб мы змаглі глыбока спазнаць Бога ды асабіста адчуць Ягоную прысутнасьць. Ён прыйшоў, каб шчодра даць нам “права стаць дзецьмі Божымі” (Яна 1:12). Заўтра мы даведаемся чаму Бог мусіў прыйсьці…