Абрагам: бацька веры

Аўтар: Дэні Савэдра

«Калі ж вы Хрыстовыя, дык вы нашчадкі Абарагамавыя, і паводле абяцаньня спадкаемцы». – Галятаў 3:29

Як мы даведаліся ўчора, Бог стварыў дасканалы сусьвет. У шосты дзень Ён стварыў Сабе дзяцей паводле Свайго вобразу й падабенства. Яны былі Ягоным найкаштоўнейшым стварэньнем. Потым усё пайшло ня так, калі Адам ды Ева паўсталі супраць Бога й прынесьлі грэх ды сьмерць у гэты сьвет. Але гісторыя ня скончылася на гэтым. У Бога быў плян. Бачыце, калі зьявілася сьмерць, то наш цудоўны й ласкавы Бог адначасова даў абяцаньне жыцьця.

У трэцім разьдзеле Быцьця Бог патлумачыў, што мелася быць далей: каб прынесьці новае жыцьцё ў гэты сьвет, жанчыны меліся цярпець родавыя болі…але новае жыцьцё абавязкова мелася прыйсьці. І тое новае жыцьцё аднаго дня мелася нарадзіць дзіцяня, якое ў сваю чаргу мелася пабіць злога гада ў галаву (Быцьцё 3:15). Наконт гэтага Джон Джыл напісаў наступнае: «Мэсія, выдатнае дзіцё жанчыны, меўся пабіць у галаву старога гада, д’ябла, то бок, зьнішчыць яго…разьбіць і разладзіць усе ягоныя пляны, зруйнаваць усе ягоныя ўчынкі, разбурыць ягоную імпэрыю, пазбавіць яго ўлады ды аўтарытэту й асабліва ўлады над сьмерцю й тыраніі над целамі ды душамі людзей; усё гэта выканаў Хрыстос, калі Ён стаў чалавекам.»

Сёньня мы паглядзім на чалавека веры, празь якога Бог вырашыў спраўдзіць абяцаньне аб Дзіцяці. Той чалавек зваўся Абрагам, вядомы як бацька веры. Вы, магчыма, цяпер пытаеце самі сябе: «Чаму Бог абраў менавіта Абрагама?» «Што ў ім было такога асаблівага?»

Мы знаёмімся з Абрагамам, нашчадкам Сіма, у першыню ў дванаццатым разьдзеле Быцьця. Тутака Бог загадвае яму спакавацца й пакінуць сваіх родных, жытло і ўсе выгоды ды пайсьці на чужыну. Цікава, што Бог нават ня кажа Абрагаму, дакладна куды ён меўся ісьці. Бог сказаў яму ісьці «у зямлю, якую Я пакажу табе» (Быцьцё 12:1). Але разам з гэтым калясальным пакліканьнем прыйшло абяцаньне: «Я выведу ад цябе вялікі народ… і дабраславяцца ў табе ўсе плямёны зямныя» (Быцьцё 12:2–3). І вось тут мы бачым, чаму Бог абраў менавіта яго.

Ён абраў Абрагама не таму, што ён быў асаблівы, таленавіты або праведны. Бог абраў Абрагама, бо Ён ведаў, што Абрагам будзе слухацца Яго. Джон МакАртар напісаў: «Як толькі ён зразумеў, што Бог сказаў яму, ён пачаў пакавацца. Ён пачаў слухацца неадкладна. Магчыма, што канчатковая падрыхтоўка да падарожжа заняла некалькі дзён або нават тыдняў альбо месяцаў, але ягоны розум ужо быў засяроджаны на дарозе. Ад гэтага часу ўсё, што ён рабіў, круцілася вакол паслушэнства Божаму пакліканьню».

У Якава 2:23 напісана: «Паверыў Абрагам Богу, і гэта залічылася яму ў праведнасьць». Яго нават назвалі «сябрам Божым». Калі яму было 75 гадоў, Абрагам адгукнуўся на Божае пакліканьне ды выправіўся зь сям’ёю ў дарогу. Што робіць Божае абяцаньне вывесьці ад яго вялікі народ ды дабраславіць увесь сьвет праз Абрагамавага нашчадка цікавым, дык гэта тое, што Абрагам ды ягоная жонка Сарра ня мелі ніякага нашчадка. Як Бог зьбіраўся вывесьці вялікі народ ад бязьдзетнага старога чалавека ды ягонае жонкі? Ну, Абрагам сам пра тое разважаў! Дык тады Бог распавёў Абрагаму пра Свой плян і сказаў яму, што ў яго будзе дзіцятка і што ў рэшце рэшт у яго будзе столькі нашчадкаў, колькі ёсьць на небе зорак. І ведаеце што? Нягледзячы на няроўнасьці, лёгіку ды абставіны, Абрагам паверыў Богу!

Гісторыя Абрагама вучыць нас нашай ролі ў Божым пляне збаўленьня. Яна ня ёсьць працай, але верай ды пакланеньнем. У Быцьці 12 Абрагам прыняў тое абяцаньне верай ды адразу пабудаваў ахвярнік – месца пакланеньня. Чаму? Бо ён добра разумеў, што ні ягоная праведнасьць перад Богам, ні Божыя абяцаньні яму не залежалі ад таго, кім ён быў або што ён рабіў, а ад Божае вернасьці.

На працягу сёньняшняга дня, памятайце, што ў праслаўленьні Бога за тое, кім Ён ёсьць і за моц, якую Ён дае вам, ёсьць сіла. Як мы пабачылі на прыкладзе Абрагама, гаворка не пра тое, што мы здолеем зрабіць, а пра тое, што Ён робіць. Дык верце Ягоным абяцаньням ды пакланяйцеся Яму, бо «усе вы – сыны Божыя празь веру ў Хрыста Ісуса. Бо ўсе тыя, хто ў Хрыста ахрысьціліся, у Хрыста апрануліся… А калі вы – Хрыстовыя, дык вы – насеньне Абрагама і паводле абяцаньня – спадкаемцы». (Галятаў 3:26–27, 29).