Прысутнасьць Ісуса

Аўтар: Дэні Савэдра

«Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юдавы, і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала Альжбэту. І сталася, калі Альжбэта пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбэта напоўнілася Духам Сьвятым. І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго. А скуль жа мне гэтая ласка, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне? Бо як толькі загучэў голас прывітаньня твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасьцю дзіцятка ў маім улоньні. Шчасьлівая ты, бо ўверыла, што споўніцца тое, што паведаміў табе Госпад». -- Лукаша 1:39–45

У Браяна ды Кэйці Торуалтаў ёсьць цудоўная песьня з такімі словамі: «Калі Ты ўваходзіш у пакой, усё зьмяняецца; цемра пачынае трымцець ад сьвятла, які Ты прыносіш. І калі Ты ўваходзіш у пакой, кожнае сэрца пачынае палаць, і няма нічога больш значнага, чым проста сядзець тутака ля Тваіх ног і праслаўляць Цябе».

Няшмат якія ўрыўкі зь Бібліі выклікаюць у мяне такія моцныя пачуцьці, як гэны ўрывак зь першага разьдзелу эвангельля паводле Лукаша. Уявіце сабе на хвіліну тое відовішча… Як толькі анёл Габрыель абвясьціў Марыі гэткую дзівосную, цудоўную навіну пра тое, што доўгачаканы Мэсія меўся нарадзіцца празь яе, яна пачала зьбірацца, каб адведаць сваю стрыечную сястру Альжбэту, якой анёл ужо паведаміў, што Марыя таксама была цяжарная.

Празь некалькі дзён яна прыбыла й павіталася са сваёй стрыечнай сястрой – хутчэй за ўсё звычаёвым «Мір табе». І як толькі яна ўвайшла ў пакой, як толькі Альжбэта пачула Марыін голас, здарылася нешта незвычайнае й дзівоснае: дзіцяня «вясёла ўзварухнулася» у ейным жываце. Яшчэ ненароджаны Ян, які аднаго дня меўся ахрысьціць яшчэ ненароджанага Ісуса, падскочыў у ейным улоньні. Ці гэта не дзівосна?

Тэалёг Мэцю Пул заўважыў наконт гэтага наступнае: «Рух дзіцяці ва ўлоньні маці … ня ёсьць нечым незвычайным … але, безумоўна, гэны рух быў ня проста звычайным рухам». Магчыма, што Альжбэта адчувала штуршкі альбо рух Яна і раней, але ня так, як гэтым разам, ніколі раней так, як цяпер. Тое было ўлонным праслаўленьнем, накшталт таго, як Давід «танцаваў з усёй моцы прад Госпадам» у 2 Царстваў 6:14, але гэта адбылося ў Альжбэціным жываце! У той момант, яна адразу ж ведала прычыну штуршкоў празь Сьвятога Духа. Яна ведала, што яна знаходзілася ў прысутнасьці Госпада, Божага Сына, Мэсіі ды Збаўцы.

І таму яна радасна ўсклікнула: «А скуль жа мне гэткая ласка, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?» Мне падабаецца іншы пераклад гэтага вершу: «А хто ж я такая, каб Маці Госпада майго прыйшла да мяне?»

Кожны раз як я чытаю гэты дыялёг, мне хочацца плакаць. Ці вы ўяўляеце сабе ўсё тое, што адчула Алжбэта, калі яна зразумела, у чыёй прысутнасьці яна знаходзілася, калі Сьвяты Дух падказаў ёй: «Гэта Ён, Ён тут; твой Збаўца й Госпад тутака ва ўлоньні тваёй стрыечнай сястры!»? Мне прыгадваецца Сымон, які, убачыўшы Ісуса, меў гонар патрымаць нованароджанага Мэсію на руках і сказаў: «…бо бачылі вочы мае збаўленьне Тваё, якое Ты прыгатаваў перад абліччам усіх народаў» (Лукаша 2:30-31).

Калі мы знаходзімся ў прысутнасьці Ісуса, то мы адчуваем невымоўную радасьць. Намі апаноўвае паўната, супакой ды захапленьне, і тое пабуджае нас да сьвяткаваньня й чыстай, адкрытай хвалы. Кайданы разрываюцца, луска ападае з вачэй, адбываецца аздараўленьне, цемра ўцякае, зьнясіленыя знаходзяць адпачынак. Няма нічога такога ўва ўсім сьвеце, што магло б параўнацца з гэтым! Мы, як вернікі, маем магчымасьць перажываць гэтую рэчаіснасьць штодня.

Я малюся, каб кожны з нас памятаў гэта; каб мы ніколі ня страцілі зьдзіўленьня, захапленьня й радасьці, жывучы кожны момант у Госпадавай прысутнасьці праз Сьвятога Духа, Які жыве ў нас. Малюся, каб мы ніколі не прымалі Ягоную прысутнасьць за нармальную рэч, і каб мы заўсёды, штодня атрымоўвалі новую порцыю Ягонага Духа.

Гэтак жа як Марыя ў часе сваёй цяжарнасьці, мы таксама носім Божую прысутнасьць у сабе куды б мы ня йшлі. Мы носім слаўны падарунак ад Бога ўнутры нас, падарунак, якім нам было загадана дзяліцца зь людзьмі навокал нас. Дык што вы зь ім робіце? Што адбываецца, калі вы ўваходзіце ў пакой? Як людзі рэагуюць, калі спаткаюцца з вамі, калі чуюць ваш голас? Ці яны заўважаюць рэальную прысутнасьць Госпада ўнутры вас? Ці Сьвятло Сьвету зьзяе праз вашае жыцьцё, або вы прыкрываеце яго ды хаваеце?

Сябры, набліжаючыся да Раства – сьвята, калі вясёлыя агеньчыкі поўняць нашыя гарады, – я малюся аб тым, каб мы – людзі, якія носяць прысутнасьць Збаўцы ўнутры сябе, – сьвяцілі Хрыстова сьвятло як мага ярчэй, каб «яны бачылі вашыя добрыя ўчынкі і ўслаўлялі Айца вашага, Які ёсьць у нябёсах» (Мацьвея 5:16).