Сьціплыя пачаткі

Аўтар: Дэні Савэдра

“І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога; і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус … Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай станецца Мне паводле слова твайго.” Лукаша 1:30–31, 38

Сярод усіх слаўных герояў мастацкае літаратуры, Фрода з “Уладара пярсьцёнкаў” зьяўляецца адным з найбольш асаблівых. Чаму? Бо ў адрозьненьні ад Гэркулеса, Цуд-Жанчыны, Тора або Супэрмэна, ён ня ёсьць вялізным паўбогам са звышсіламі. У адрозьненьні ад Энакіна або Лука Скайуокераў, ён не нарадзіўся зь незвычайнымі звышздольнасьцямі. У адрозьненьні ад Бэтмэна, ён ня ёсьць накачаным, надзвычай добра натрэніраваным багацеем-ніндзяй з грашыма на выраб апошняй зброі ды брані. Фрода нічым такім не валодаў. Ён усяго толькі быў простым хобітам з Шыры, прасьцякаваты, добры, ветлы хлопчык. Але, як кажа Галядрыель у фільме “Зьвяз пярсьцёнка”, “Нават зусім невялічкі чалавек здолее зьмяніць хаду падзеяў.”

І вось у чым справа: тое, што рабіла Фрода асаблівым, — гэта не ягоныя супэрчалавечыя здольнасьці, супэр геніяльнасьць або права першародзтва….а ягоная гатовасьць дзеяць празь веру. Ён зьяўляецца героем сярод усіх герояў, бо нават усьведамляючы, што ён ня меў усяго патрэбнага на выкананьне гэтага невыканальнага заданьня (ён нават ня ведаў, як дабрацца да Мордару), ён пакорліва прыняў пакліканьне, калі надышоў час.

Гэты маленькі герой увасабляе нешта глыбока біблійнае: Бог можа выкарыстаць любога, нават найпрасьцейшых зь людзей, каб зрабіць штосьці дзівоснае. Ад маладога пастушка, які паваліў асілка, і ўдавы, якая праявіла надзвычайную вернасьць да сваёй сьвякрухі, да цнатлівай маладой дзяўчыны з Назарэту — адкуль, як відаць, не магло быць нічога добрага (Яна 1:46) — якую Бог “дабраславіў сярод жанчынаў” (Лукаша 1:42), Бог часта робіць вялікія рэчы праз маленькіх, сьціплых людзей.

Дык чаму Марыя? Як і ў Фрода, у яе не было нічога такога, што чалавецтва ўважала за “асаблівае”. Яна не нарадзілася ў шляхетнай сям’і. Людзі не ўважалі яе за выбітную асобу. Але яе вельмі любіў Бог. Калі Габрыэль паведаміў Марыі, што яна мелася нарадзіць дзіцяня празь Сьвятога Духа, яе адказ паказвае, чаму Бог абраў менавіта яе й чаму яна была названая дабрадатнай ды дабраславёнай.

У Лукаша 1:38 яна кажа: “Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго.” Паглядзеце, якую пакорлівасьць яна паказвае тутака! Ейным адказам на гэтую вар’яцкую, невыканальную й проста застрашальную навіну (яна была заручанай, незамужняй нявіньніцай, і ёй было недзе гадоў 12-14, калі ёй паведамілі, што яна мелася нарадзіць дзіцяня) было “Вось я — служка Госпада.”

Яна ведала, што ніхто б ёй не паверыў, і што гэта было б скандальнай ды небясьпечнай рэччу (Язэп мог бы публічна засароміць яе, і тады яе пабілі б камянямі за тое, што яна зацяжарыла заручанай, бо ён ня быў біялягічным бацькам дзіцяняці), але яна давярала Богу. Яна верыла Яму й Ягонаму Слову. Яна зрабіла сябе даступнай, каб Ён змог выкарыстаць яе дзеля Сваёй справы. Яна ўсьведамляла, што ў яе не было ўсяго патрэбнага на выкананьне заданьня, якое даў ёй Бог, але яна ўсё адно аддала сваё жыцьцё, волю і будучыню ў Ягоныя рукі, бо верыла, што Ён будзе зь ёй на працягу ўсяе дарогі.

Гэта ўсё, што патрэбна ад нас Госпаду, каб зрабіць цудоўныя рэчы ў нашых жыцьцях і ў жыцьцях людзей навокал нас. Ён не патрабуе, каб мы былі надзвычай дасьведчанымі ды скрайне супэркваліфікаванымі геніямі Безумоўна, ён выкарыстоўвае людзей, якія маюць надзвычайныя здольнасьці, таленты, рэсурсы й дараваньні, так, як Ён выкарыстоўвае недасьведчаных рыбакоў, бедных удоў і адкіды грамадзтва, але тое не зьяўляецца ўмовай для Яго вялікіх дзеяў. Заміж таго, Ён робіць Свае найвялікшыя дзеі ў жыцьцях пакорлівых ды даступных людзей, якія жадаюць, каб Ён выкарыстоўваў іх. Рэч ня ў тым, што вы здолееце зрабіць, а ў тым, што вы дазволіце Яму зрабіць у вас ды праз вас. Ён дабраслаўляе тых, хто кажа: “Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго.”

Як Марыя, кожны з нас грае ролю ў гэтай дзівоснай гісторыі збаўленьня, якую піша Бог. Кожны з нас мае дзівоснае пакліканьне вучыць людзей, распаўсюджваць добрую навіну й быць Ягонымі сьведкамі. Ці мы павінны быць вучонымі або энэргічнымі аратарамі, каб зрабіць тое? Не! Мы проста павінны сказаць: “Вось я, Ісусе. Я твой (твая) служка.”