Atombohy eto | Dingana voalohany miaraka amin'i JesoaSantionany

Marka 2-3 | Voavela heloka & Voafidy

Tongasoa indray eto amin'ny Fanombohana. Marka 2 no hodinihantsika anio, izay ahitana ny iray amin'ireo tantara ankafiziko indrindra. Ao amin’ny Baiboly, i Jesoa dia manao fanambarana lehibe, goavana indrindra izay ampy hamonoana Azy. Na iza na iza anefa dia afaka milaza ho inona na inona. Ny fanontaniana àry dia ny hoe: Manaporofo izay lazainy ve i Jesoa? Ao amin’ny Marka 2, dia hitantsika nampianatra tao amin’ny trano iray tao Kapernaomy i Jesoa, ary lasa nalaza mihitsy izany. Andininy faha-2:

“Dia vory marobe ny olona ka tsy nisy hitoerana intsony na dia teny anoloan'ny varavarana aza; ary i Jesoa nanambara ny tenin'Andriamanitra taminy.”

Ka nisy vahoaka marobe, ary nitory Teny i Jesoa - izany no atao hoe Baiboly. Nifantoka tamin’ny Tenin’Andriamanitra foana i Jesoa. Nanao fahagagana ihany koa Izy, saingy nantsoin’i Jesoa hoe famantarana ireny fahagagana ireny, ary ny famantarana iray dia natao hanoro zavatra hafa. Ohatra izay tena mifanaraka amin'izany: ny tantara eto. Andininy faha-3:

“Dia nisy olona tamy, nitondra lehilahy malemy nolanjain'olona efa-dahy hankeo amin'i Jesoa. Tsy afaka nanatona an'i Jesoa ry zareo noho ny habetsahan'ny vahoaka. Ary dia ny tafon-trano, tandrifin'izay nitoeran'i Jesoa, no nanesorany; ka rehefa voasokatra, dia nampidinany ny fandriana niamparan'ilay malemy. Hitan'i Jesoa ny finoan'ireto olona ka hoy Izy tamin'ilay malemy: ‘Voavela ny helokao, anaka!’”

Andraso anie. Avereno ilay kasety. Nilaza tokoa ve izy hoe: “Voavela ny helokao?” Fanasitranana no nahatongavan'ilay lehilahy teo, fa tsy famelan-keloka. Saingy misy zavatra fantatr’i Jesoa: tsy misy olana lehibe indrindra mihoatra ny fahotana sy ny famelan-keloka amin’ny fiainana. Jereo indray izay mitranga manaraka. Nisy mpampianatra jiosy teo, tena taitra izy ireo naheno izany.

“Nahoana no miteny toy izany ilay ity? Manevateva an'Andriamanitra! Iza no mahavela heloka afa-tsy Andriamanitra irery ihany?” (Marka 2:7).

Ary amin'ny ampahany farany nolazainy, marina izy ireo. Ny fanambarana famelan-keloka dia fitakiana ny fahefan’Andriamanitra. Raha tsy marina dia fitenenan-dratsy izany, fahotana tena lehibe. Fantatr’i Jesoa ny eritrerin'izy ireo, ka nametraka fanontaniana Izy. Andininy faha-9:

“‘Inona moa no tsotsotra kokoa, ny milaza amin'ity malemy ity hoe: ‘Voavela ny helokao,’ sa ny milaza aminy hoe, ‘Mitsangàna, ka batao ny fandrianao ary mandehana’?’”

Tiako io fanontaniana io. Eritrereto anie. Inona no mora lazainakokoa?“Voavela ny helokao.” Mora ny milaza izany satria tsy misy mahita izany. Saingy sarotra kokoa ny manatanteraka azy! Andriamanitra irery ihany no afaka mamela ny ota! Fa ny milaza amin'ny mararin'ny paralysisa hoe: "Mitsangàna, ento ny fandrianao, ka mandehana" - raha tsy tanteraka izay teneniny amin'io dia sady holazaina fa mpandainga Izy no tsy hisy hatoky Azy intsony. Ny olona rehetra mijery eo daholo. Eo amin’ny andininy faha-10 dia hoy i Jesoa,

“‘Aoka ho fantatrareo fa ny Zanak'olona eto an-tany dia manam-pahefana hamela heloka!’ Dia hoy i Jesoa tamin'ilay malemy: ‘Mandidy anao aho, mitsangana, batao ny fandrianao ka modia any an-tranonao!’ Dia nitsangana ilay malemy ka nibata ny fandriany avy hatrany ary lasa nandeha teo imason'ny olona rehetra. Dia talanjona avokoa izay rehetra teo ka nanome voninahitra an'Andriamanitra.”

Mahatalanjona ity fahagagana hita etoana ity: mandeha ny lehilahy mararin’ny paralysisa! Fa aza adino anefa fa famantarana io, manondro ny fahefan’i Jesoa izany. Manana ny fahefan’Andriamanitra hamela heloka i Jesoa, ary noporofoiny izany. Ary mampiasa izany indray Izy amin'ny tantara manaraka. Eo amin’ny andininy faha-13, i Jesoa dia nampianatra teo amoron’ny farihy iray, ary nahita an’i Levy niasa amin'ny maha mpamory hetra azy teo Izy. Ary ny mpamory hetra dia natao tsinontsinona tamin'izany andro izany, mpanao kolikoly ary naka vola nihoatra noho izay tokony omeny ny fanjakana. Tia vola ary nanao ny ratsy. Ary nanantona azy i Jesoa,

“‘Avia hiaraka amiko,’ hoy i Jesoa taminy, dia nitsangana i Levy ka nandeha niaraka taminy” (2:14).

Miseho indray ireo teny fanasana hita teo aloha. Fa tamin’ity indray mitoraka ity, Jesoa dia nanasa mpanota - olona tena ratsy fanahy. Dia nanaraka i Levy! Ary rehefa nanasa an’i Jesoa sy ny mpianany hisakafo hiaraka aminy i Levy, dia vao mainka nitombo isa ny mpanota nanatrika teo. Sarotra indrindra tamin’ny Fariseo ny hanaiky izany. Ny Fariseo dia mpitarika ara-pivavahana — karazan'olona mitsara sy manamarin-tena izy ireo, hany ka tsy takany mihitsy ny zava-nisy teo. Raha raby tsara Jesoa,

“Dia miara-misakafo amin'ny mpamory hetra sy ny mpanota ve Izy io?” (2:16).

Ny andininy faha-17 dia fanambarana lalina dia lalina:

“Henon'i Jesoa izany ka hoy Izy tamin'ny mpahay lalàna, ‘Tsy ny salama no mila dokotera fa ny marary! Tsy hiantso ny olo-marina no nahatongavako fa hiantso ny mpanota.’”

Aza hadinoina io. Nifidy ny mpanota i Jesoa. Mpanota i Levy. Ohatra izany ihany ny namany. Fa toy ny dokotera tonga hanasitrana ny marary, dia toy izany koa i Jesoa, tonga hamela heloka sy hanome fiainana ny mpanota, mba hahatonga azy ho marina. Marina dia midika hoe mahitsy eo anatrehan’Andriamanitra. Manan-danja izany teny izany. Fantatrao ve ny fahatsapana eo amin'ny olon-droa izany rehefa milamina - ny fifandraisanareo, rehefa tsy ahitana sakana izany? Mety efa tsapanao ihany koa rehefa ilay tsy mety indray ny fiarahana, rehefa misy rindrina nitsangana sy nijoro eo anelanelanareo roa, rehefa nanao fahadisoana ianao. Eny, eo no misy antsika miaraka amin'Andriamanitra amin'izao. Ny fahotana no mampisaraka antsika. Tsy nety ny nataotsika. Fa ny filazantsara, ny vaovao mahafaly, dia hoe tonga mba hanarina antsika i Jesoa. Izy no mamela ny fahotana, ary miantso antsika ho marina Izy. Finoana fotsiny no angatahiny amintsika. Ny ho marina noho ny finoana. Ary mbola mahagaga kokoa aza, fa Jesoa dia nifidy ny mpanota, nanamarina azy ireo, ary naniraka azy ireo hanompo an’Andriamanitra. Ao amin’ny toko faha-3, dia hovakintsika ny niantsoin’i Jesoa ireo antokona olona roa ambin’ny folo, ary ny nandendreny azy ireo ho Apostoly. Ny mpianatra dia manaraka, ny apostoly kosa dia natao iraka, toy ny masoivoho. Ary ao amin’io lisitry ny roa ambin’ny folo io i Levy, fa ny anarany no novana ho Matio. Mifidy ny mpanota i Jesoa, mamela ny helony, manasitrana sy manova azy, ary maniraka azy ireo hitory ny vaovao mahafaly amin’ny mpanota hafa rehetra izy, hoe: tia anao Andriamanitra. Mahagaga. Ary mbola manao izany Izy hatramin'izao. Vakio ny Marka 2 sy 3 androany. Raha manam-potoana ianao dia kitiho ny “Lire le chapitre entier”(vakiana manontolo) raha te hahazo ny tantara feno. Ary hihaona aminao indray aho ao amin'ny toko faha-4.

Ho dinihina sy atao hifanakalozan-kevitra:

• Nahoana, araka ny hevitrao, no sarotra tamin’ireo mpitondra fivavahana ny nanaiky ny hoe niara-nisakafo tamin’ny mpanota i Jesoa?
• Nanao fanambarana mafonja i Jesoa eo amin'ny 2:17, “Tsy ny salama no mila dokotera fa ny marary! Tsy hiantso ny olo-marina no nahatongavako fa hiantso ny mpanota.” Inona no dikan'izany aminao?
• Inona no anjara asa efa nananan'ny famelan-keloka teo amin'ny fiainanao? Zarao ny tantaranao.