Abrahams voorbeeld van geduld en hoop

In Hebreeën 6:9 spreekt de auteur zijn lezers aan met ‘geliefde broeders en zusters’: hij is ervan overtuigd dat zijn ernstige waarschuwing bij hen geen werkelijkheid zal worden. Hij weet zeker dat zij op weg naar redding zijn en dus geen gevaar lopen.

Hoe komt hij aan die zekerheid? Hij heeft de vrucht van hun geloof gezien: zij hebben God hun liefde getoond door sinds jaar en dag steun te verlenen aan de gelovigen. Hij moedigt hen aan niet te verslappen in die zichtbare liefde voor God, dan krijgen ze inderdaad wat hen beloofd is.

De draad weer oppakken…

Bij Hebreeën 6:13 keert de schrijver van de Hebreeënbrief weer terug naar het punt waar hij bij Hebreeën 5:9-10 (HSV) is geëindigd. Daar schreef hij: ''En toen Hij volmaakt was geworden, is Hij voor allen die Hem gehoorzamen, een oorzaak van eeuwige zaligheid geworden. Door God is Hij Hogepriester genoemd naar de ordening van Melchizedek.''

In de passage van vandaag maakt hij opnieuw duidelijk dat Jezus vergelijkbaar is met Melchizedek, omdat beide eeuwige hogepriesters zijn (Hebreeën 6:20). Eerst echter geeft hij het voorbeeld van Abraham.

Waarom begint hij over Abraham?

De link met het vorige stuk is de belofte van God, die ook Abraham kreeg. Als je standvastig blijft, krijg je wat God beloofd heeft, namelijk je redding (Hebreeën 9b en 11-12). En aan Gods belofte hoef je nooit te twijfelen. Voor Joodse lezers (en voor ons natuurlijk ook!) is Abraham hèt voorbeeld van geloofsvertrouwen en gehoorzaamheid in een uitzonderlijk moeilijke situatie.

God staat garant voor zijn eigen eed

In Genesis 22:15-18 (HSV) staat hoe God reageert op Abrahams gehoorzaamheid: ''Daarna riep de Engel van de HEERE tot Abraham voor de tweede keer vanuit de hemel. Hij zei: Ik zweer bij Mijzelf, spreekt de HEERE: Omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt, zal Ik u zeker rijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken, als de sterren aan de hemel en als het zand dat aan de oever van de zee is. Uw nageslacht zal de poort van zijn vijanden in bezit hebben. En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent.''

• God zweert bij zichzelf als Hij tegen Abraham spreekt. De Hebreeënschrijver stelt dat God niet bij een ‘hoger iemand’ kon zweren dan bij zichzelf. God stelt Zichzelf hiermee garant voor zijn belofte. God heeft ook een eed gezworen over Jezus, en wel dat Jezus priester voor eeuwig zal zijn (Psalm 110:4, de Psalm die nu al vaak aangehaald is door de schrijver). Voor Jezus als eeuwige hogepriester geldt dus ook ‘Goddelijke garantie’.
• Voor welke belofte stelt God Zich garant (Hebreeën 6:17)? Voor de belofte dat Abraham rijk gezegend wordt en talloze nakomelingen zal krijgen. Maar God stelt Zich dus ook garant voor de belofte dat Jezus onze eeuwige hogepriester is.
• Die zegen en die vele nakomelingen lagen nog in de toekomst, maar dankzij Gods eed kon Abraham er helemaal zeker van zijn dat het zou gebeuren. De eed was een garantie dat het echt zou gebeuren. Al in Numeri 23:19 wordt van God gezegd dat Hij zijn woord nooit breekt, zie Hebreeën 6:18. Op dezelfde manier mogen de Hebreeën zeker zijn van wat nog in het verschiet ligt. Ze hebben zich afgekeerd van hun oude leven en zich naar Christus toegekeerd voor redding en zekerheid.

Jezus Christus, als de belichaming van die hoop, is al in het allerheiligste, het voorhangsel voorbij, in Gods aanwezigheid. Zo slaan wij ons anker, dat ons zekerheid en stabiliteit biedt, vast in de hemel! We mogen ons vasthouden aan die hoop, die betrouwbaar is en zekerheid biedt. God heeft immers Zelf gezworen dat Jezus onze hogepriester voor altijd en eeuwig is!

''Opdat wij (...) die bij Hem de toevlucht genomen hebben om de hoop die voor ons ligt, vast te houden. Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel. Daar is de Voorloper voor ons binnengegaan, namelijk Jezus'' (Hebreeën 6:18-20, HSV).

Toepassing

De wereld waarin de Hebreeën leefden en de wereld waarin wij leven is vol onzekerheid en instabiliteit. Een christen leeft in de zekerheid van wat nog moet komen, maar nu al door Christus bereikt is: al vraagt dit geduld van ons, we hebben zicht op rust en zekerheid. De auteur gebruikt daarvoor het beeld van een anker: hoop als een betrouwbaar en zeker anker voor onze ziel, waarmee ons levensschip veilig vastligt, ook als het stormt. Hoe is die hoop op God voor jou een anker?