GleðistraumurSýnishorn

Davíð konungur þekkti mikilvægi þess að segja sálu sinni að lofa Drottinn! Sálin er fæðingarstaður tilfinninga þinna, skynjana og langanna og því miður er sálin ekki alltaf tilbúin að blessa Drottinn. Það munu vera augnablik í lífi þínu þegar sálin vill væla og krefst þess að hlustað sé á sig. Á þessum augnablikum þarftu að taka á sálinni eins og tveggja ára barni sem hefur misst stjórn á sér! Þú þarft að skipa sálinni að lofa Drottinn eins og Davíð gerði!

Andi þinn ætti að vera sá hluti af þínum innra manni sem tekur ákvarðanirnar í lífinu. Í okkar tuttugustuogfyrstu aldar sálar-tali höfum við því miður skoðað mest sálina en minnst andann. Ef þú myndir leyfa sálinni að vera við stjórnvölin myndirðu aldrei geta gengið út í trú án þess að sjá. Sálir okkar eru knúnar áfram af kringumstæðum en andinn er leiddur af anda Guðs og af orði Guðs. Ekki leyfa sálinni að stjórnast með anda þinn alveg sama hversu hávær hún verður.

Sálin segir í vorkunn hluti eins og þessa:

"Tónlistin er of hávær. Ég ætla bara að sitja hér og dæma hana."

"Ég er of þreytt/ur til að lyfta höndum í lofgjörð."

"Ég á ekki efni á að setja neitt í fórnarbaukinn þessa vikuna."

"Ég er of þreytt/ur til að fara á Biblíulestur. Ég er með höfuðverk. Það er örugglega æxli."

Þegar andi þinn talar hinsvegar, hljómar það miklu frekar eins og orð Guðs!

"Ég elska að vera glaður gjafari!"

"Ég neita að hafa áhyggjur... Ég ætla að treysta því að Drottin sjá fyrir mér!"

"Ég er svo þakklát/ur fyrir það hvað kirkjan lofar Guð full ákefðar!"

Notaðu andlegu vöðvana og leyfðu anda þínum að vernda og stjórna viðbrögðum sálarinnar við lífinu.