Rhoi iddo e dy BryderSampl

Adar yr Awyr

Paid poeni am dy fywyd. -Mathew 6:25

Roedd haul yr haf yn codi a fy nghymydog yn gwenu, wrth fy ngweld yn fy iard flaen, yn sibrwd i mi ddod i edrych. “Beth?” wnes i sibrwd yn ôl, yn chwilfrydig. Pwyntiodd at glychau gwynt ar ei chyntedd blaen, lle roedd cwpan te bach o wellt yn gorwedd ar ben gris metel. “Nyth aderyn bach y si,” sibrydodd. “Wyt ti’n gweld y rhai bach?” Prin oedd odd gweld y ddau big, bach iawn, wrth iddyn nhw bwyntio i fyny. “Maen nhw'n aros am y fam.” Wnaethon ni sefyll yno, gan ryfeddu. Wnes i godi fy ffôn symudol i dynnu llun. “Ddim yn rhy agos,” meddai fy nghymydog. “Ddim eisiau dychryn y fam.” A chyda hynny, fe wnaethom fabwysiadu - o bell - deulu o adar bach y si.

Ond nid yn hir. Mewn wythnos arall, roedd y fam, a'r babanod wedi diflannu - mor dawel ag yr oedden nhw wedi cyrraedd. Ond pwy fyddai'n gofalu amdanyn nhw?

Mae’r Beibl yn rhoi ateb gogoneddus ond cyfarwydd. Mae mor gyfarwydd fel y gallwn anghofio popeth mae’n ei addo: “Peidiwch â phoeni am eich bywyd,” meddai Iesu (Mathew 6:25). Cyfarwyddyd syml ond hardd. Mae’n ychwanegu “Meddyliwch am adar, Dŷn nhw ddim yn hau nac yn medi nac yn storio mewn ysguboriau – ac eto mae eich Tad nefol yn eu bwydo nhw” (adn. 26).

Yn union fel y mae Duw yn gofalu am adar mân, mae'n gofalu amdanon ni - yn ein meithrin ni mewn meddwl, corff, enaid ac ysbryd. Mae'n addewid godidog. Boed inni edrych ato bob dydd - heb ofid - a chodi.

Patricia Raybon

O Dduw cariadus, mae’n ostyngedig gwybod dy fod ti’n gofalu am anghenion fy mywyd. Helpa fi i anrhydeddu dy addewid i ddarparu trwy drystio ynot ti fwy bob dydd.