Адвэнт: Падарожжа да РастваУзор

Дзівосныя дзіваваліся

Ці вы можаце ўявіць сабе, што адчулі пастухі, калі ў тую калядную ноч зьявілася «шматлікае войска нябеснае»? Яны проста пасьвілі свой статак у полі ды раптам – неба, поўнае анёлаў. Хутчэй за ўсё, яны некалі чулі пра анёлаў, але ўбачыць аднаго, мусіць, было страшна й адначасова дзіўна. Уявіце сотні анёлаў, якія славілі Бога разам, – тое, пэўна, было аглушальным, дзівосным гукам. Што за неверагодны момант!

Можа падацца, што самі анёлы заслугоўваюць, каб ім пакланяліся. Яны вельмі адрозныя ад усяго таго, што мы бачым на зямлі, адбіваючы нябеснае сьвятло й патрабуючы поўнае ўвагі ды павагі. Але яны не зьяўляюцца прадметам пакланеньня. Нягледзячы на тое, што анёлы самі былі вартымі ўвагі, яны поўнасьцю засяродзіліся на ўхваленьні Бога за тое, кім Ён ёсьць і што Ён зьбіраўся зрабіць на зямлі праз Ісуса. Анёлы, дзівосныя ў чалавечых вачах, самі дзіваваліся ад аднаго позірку на Бога. Гэта, пэўна, пераканала пастухоў у тым, што Бог заслугоўваў іхняе найглыбейшае пашаны й хвалы.

Малітва: Тату, я ня здолею поўнасьцю зразумець Тваю веліч. Гэтым Раством, дапамажы мне засяроджваць маю ўвагу на тым, што Ты годны майго пакланеньня. Ніколі не дазволь мне перастаць дзівавацца Тваёй веліччу. Усё на небе ды на зямлі было створана дзеля Твае хвалы. Няма анікога, роўнага з Табой па славе.

Спампуйце сёньняшнюю выяву тут.