Адвэнт: Падарожжа да РастваУзор

Захавай тое ў сэрцы

Біблія распавядае пра адзін такі момант пасярод занятасьці каляднае ночы: «А Марыя захавала ўсе словы гэтыя, складаючы іх у сэрцы сваім». Уявіце сабе, як Марыя прыпыніла ўсё, што яна рабіла, каб паразважаць над кожнаю дэтальлю. Ейнае немаўлятка ўжо нарадзілася. Язэп дагэтуль быў зь ёй. Прыйшлі пастухі, распавядаючы пра анёлаў, якія радаваліся з таго, што нарадзіўся Ісус, і яны не маглі не распавесьці пра тое ўсяму мястэчку. Усе сьвяткавалі цуд ейнага Сына. Той момант быў момантам Божае вернасьці, і яна захавала яго ў сваім сэрцы.

Мы захоўваем рэчы з розных прычынаў. Надыходзіць час, калі нам становіцца неабходным зьвярнуцца да запасу, які мы зашчадзілі былі, каб пратрымацца ў нястачы. Ведаючы прароцтвы пра ахвяру Мэсіі, Марыя, мусіць, ведала, што яе дарагое дзіцятка мелася аднаго дня зазнаць вялікі боль. Калі Марыя стаяла ля крыжа, на якім укрыжавалі ейнага Сына, яна мусіла ўзнавіць у памяці кожны момант Божае вернасьці, каб працягваць верыць ва ўваскрасеньне Ісуса. У свой найбольш цяжкі момант, яна мела збор доказаў, што Бог зробіць тое, што Ён абяцаў.

Перажываючы моманты, калі Божая вернасьць ліецца ракой у нашае жыцьцё, мы мусім складаць іх у нашых сэрцах на потым. У Яна 16:33 Ісус ясна кажа: «У сьвеце вы зазнаеце скруху». Але Ён загадвае нам суцешыцца, бо Ён перамог сьвет. У найцяжэйшыя гадзіны нашага жыцьця, мы мусім памятаваць пра Ісусаву перамогу ды Ягоную дабрыню. Калі Бог праяўляе да вас вернасьць, то прыпынецеся на хвіліну й захавайце той момант як скарб у вашым сэрцы. Думайце пра яго часта. Калі прыйдуць цяжкія дні, то вы – як Марыя – здолееце пратрываць.

Малітва: Тату, слаўлю Цябе, бо Ты верны. Я бачыў тое на мае ўласныя вочы, і я не хачу забыцца. Дапамажы мне сумысьля захоўваць тыя моманты, калі я бачу, як Ты выконваеш Свае абяцаньні, каб мая вера засталася моцнай, калі прыйдзе скруха.

Спампуйце сёньняшнюю выяву тут.