Адвэнт: Падарожжа да РастваУзор

Чаканьне таго вартае

Лукаша 2:25-32 распавядае пра Сымона – чалавека, які атрымаў абяцаньне ад Бога, што ня ўбачыць сьмерці, пакуль ня ўбачыць Мэсію. Усё сваё жыцьцё Сымон жыў, чакаючы спаўненьня Божага абяцаньня, і мы, безумоўна, можам навучыцца ад яго цярпеньню ды трываласьці. Сьвятое Пісьмо кажа, што Сымон быў «праведны і пабожны… і Дух Сьвяты быў на ім». Так, што Сьвяты Дух натхніў яго пайсьці ў храм, і менавіта там ён пабачыў спаўненьне Божага абяцаньня. Ён напаткаў Марыю ды Язэпа ды ўзяў Ісуса на свае рукі. У той момант, празьмерна доўгае чаканьне спаўненьня Божага абяцаньня было таго вартае.

Сымон, пэўна, быў проста ашаламлёны, калі ён узяў на рукі фізычную рэпрэзэнтацыю Божае вернасьці. Лукаш напісаў, што Сымон узяў Ісуса на рукі ды праславіў Бога. Невядома, ці Сымон плакаў, ці ён танцаваў, але на ягоным месцы вы, пэўна, адрэагавалі б гэтаксама. Ніякая іншая рэакцыя не магла б быць больш адпаведнай як праслаўленьне!

Ня падайце духам, калі вы ўжо – як вам здаецца – занадта доўга чакаеце спаўненьня нейкага Божага абяцаньня. Ён верны, і Ягоны расклад дасканалы. Няважна, калі тое абяцаньне споўніцца празь некалькі тыдняў або пасьля цэлага жыцьця, поўнага даверу Богу, – вынік будзе варты чаканьня.

Малітва: Тату, праслаўляю Цябе, бо Ты верны! Я ведаю, што Ты надзейны і што абяцаньні, Якія Ты мне даў, зьяўляюцца праўдзівымі. Я ня кіну верыць Тваім абяцаньням і буду чакаць іхняга спаўненьня. Я ведаю, што Ты дзееш згодна з Тваім дасканалым раскладам. Чакаючы, я застануся верным Табе. Загадзя дзякую, што Ты абавязкова выканаеш Свае абяцаньні!

Спампуйце сёньняшнюю выяву тут.