Адвэнт: Падарожжа да РастваУзор

Бог не знаходзіцца далёка

Анёл сказаў Язэпу ў сьне, што праз нараджэньне Ісуса споўніцца прароцтва, якому было ўжо тысячы гадоў, і што скончыцца сэпарацыя, якая была паміж Богам і чалавекам з часоў першага грэху ў Эдэмскім садзе. Язэп даведаўся, што Ісус меўся быць Эмануэлем, што азначае “з намі Бог”. Але як жа ж лёгка забыцца на гэтую праўду!

У кнізе Выхаду мы чытаем, што доўга да Ісусавага нараджэньня Майсей мусіў чакаць, каб Бог прамовіў яму на гарэ альбо праз куст, які не згараў. У той час чалавецтва ня мела заўсёднага права на блізкія адносіны з Богам. Часам лёгка вярнуцца да гэтае старое мэнтальнасьці ў камунікацыі з Богам. Як часта мы ўсё яшчэ жадаем мець уласны куст, які не згарае, чакаючы выразнага, відавочнага знаку або зразумелага слова ад Яго? Нават хрысьціяне могуць пачаць верыць, што Бог знаходзіцца далёка, калі ім падаецца, што яны ўсё чакаюць ды чакаюць пачуць Яго.

Мы мусім памятаць, што Ісус стаў мостам праз прорву паміж намі ды Богам. Ісус — гэта Божы адказ на нашую прагу пагутарыць зь Ім на гарэ альбо ля куста, які не згарае. Мы не пакланяемся халоднаму Богу, Які ня хоча размаўляць з намі. Ісус аднавіў нашыя зь Ім адносіны й даў нам магчымасьць штодня набліжацца да Ягонага трону з адвагаю.

Гэтым Раством, суцешцеся, ведаючы, што Бог з вамі. Ён чуе вашыя малітвы й Ён за вас. Калі Ён здолее аздаравіць нашыя зь Ім падарваныя адносіны, паразважайце над тым, што Ён здолее зрабіць і што Ён зробіць у нашых жыцьцях ды на нашую карысьць.

Малітва: Тату, дзякую за тое, што Ты паслаў нам Ісуса. Дзякую, што празь Яго я магу мець блізкія адносіны з Табой. Дзякую Табе, што Ты настолькі моцна хацеў узаемаадносінаў са мной, што Ты паслаў Свайго адзінага Сына памерці за мяне. Тату, дай мне адвагі шукаць Цябе ў малітве й пакланеньні, ведаючы, што Я маю доступ да Цябе праз Ісуса. Дзякую, што Ты даў мне ўпэўненасьць у тым, што Ты заўсёды побач, і што я ніколі не адзін.

Спампуйце сёньняшнюю выяву тут.