Сьвятая мітусьня: Жыцьцё, поўнае цяжкае працы й добрага адпачынкуУзор

Калі ты глядзеў фільм “Карпарацыя монстраў”, дык ты ведаеш, што я маю на ўвазе, калі кажу, што маё жыцьцё выглядае нібыта кульмінацыйная сцэна таго фільма. Майк, Салі ды Бу матляюцца на канвэерным пасе з тысячамі дзьвярыма. Але яны не маглі проста адчыніць хоць-якія дзьверы. Увайшоўшы празь ня тыя дзьверы, яны маглі апынуцца ў завірусе або ў сьпякотнай пустыні. Увайшоўшы праз правільныя дзьверы, яны меліся апынуцца дома. З гэтае прычыны, яны трымаліся штомоцы, змагаючыся з ворагам, які намагаўся зьбянтэжыць і зьнішчыць іх, пакуль яны не дабраліся да дзьвярэй, якія -як яны ведалі - вялі ў бясьпеку.

Інтэрнэт дае нам магчымасьць бачыць дзьверы, што Бог адчыняе іншым людзям па ўсім сьвеце, і гэта перашкаджае нам бачыць дзьверы, у якія Бог хоча, каб мы ўвайшлі празь веру. Ня кожныя дзьверы зьяўляюцца нашым прызначэньнем. Ня кожныя дзьверы прывядуць нас дахаты.

Я правяла больш за дзесяць гадоў, роспачна намагаючыся выжыць у сэрыі цяжкіх абставінаў - я закончыла каледж, знайшла працу, каб зводзіць канцы з канцамі, выйшла замуж, мітусілася пад стрэсам як сьвет тое робіць, мяне звольнілі, я спрабавала знайсьці іншую працу, адчыніла ўласнае прадпрыемства, пагадзілася на пасаду ў царкве й тое было інтэнсіўна, цудоўна й самотна, я звольнілася ды зноў паспрабавала распачаць незалежнае прадпрыемства, каб утрымаць маю сям’ю.

Я змарнавала гэтак шмат часу, намагаючыся не атрымаць у нос ад дзьвярэй, якія зачыняліся, што я страціла здольнасьць бачыць адчыненыя дзьверы, якія Бог ставіў на маім шляху.

Калі я пачала вучыцца адпускаць шалёны канвэерны пас магчымасьцяў і кінула моцна старацца, то Бог даў мне адну думку, якая зьмяніла ўсё. Я шукала была дзьверы, прыдатныя да мяне, дзе я выкарыстоўвала б мае здольнасьці як найлепш, уражальныя дзьверы, якія меліся прывесьці мяне да “вялікага посьпеху”.

У тую пару эгаістычных стараньняў я працавала на сябе, але Бог усё адно верна працягваў працаваць ува мне. Урокі, якія мы засвойваем, навыкі, якія мы набываем, людзі, якіх мы сустракаем, ды рост, які адбываецца ў нас, могуць быць дабраславеньнямі. Бог даў нам поўную свабоду выбару, і мы можам абраць увайсьці празь дзьверы, не турбуючыся пра тое, што на другім баку мы апынёмся бяз Божага пляну на нашае жыцьцё. Магчыма, што мы сапраўды не атрымаем найлепшую пасаду, або будзем выконваць заданьні, якія - як нам падаецца - не адпавядаюць нашаму пакліканьню, але Бог абавязкова будзе з намі.