Week 2: Verraai jy die Seun met ‘n kus?

The Ballad of Reading Gaol - Oscar Wilde

I never saw a man who looked

With such a wistful eye

Upon that little tent of blue

Which prisoners call the sky,

And at every drifting cloud that went

With sails of silver by.

I walked, with other souls in pain,

Within another ring,

And was wondering if the man had done

A great or little thing,

When a voice behind me whispered low,

"That fellow's got to swing."

Dear Christ! the very prison walls

Suddenly seemed to reel,

And the sky above my head became

Like a casque of scorching steel;

And, though I was a soul in pain,

My pain I could not feel.

I only knew what hunted thought

Quickened his step, and why

He looked upon the garish day

With such a wistful eye;

The man had killed the thing he loved,

And so he had to die.

Yet each man kills the thing he loves,

By each let this be heard,

Some do it with a bitter look,

Some with a flattering word,

The coward does it with a kiss,

The brave man with a sword!

Some kill their love when they are young,

And some when they are old;

Some strangle with the hands of Lust,

Some with the hands of Gold:

The kindest use a knife, because

The dead so soon grow cold.

Some love too little, some too long,

Some sell, and others buy;

Some do the deed with many tears,

And some without a sigh:

For each man kills the thing he loves,

Yet each man does not die.

"EN die fees van die ongesuurde brode, wat pasga genoem word, was naby. En die owerpriesters en die skrifgeleerdes het gesoek hoe hulle Hom kon ombring, want hulle het die volk gevrees. En die Satan het in Judas gevaar, wat Iskáriot genoem word en wat uit die getal van die twaalf was. Toe het hy gegaan en met die owerpriesters en hoofde beraadslaag hoe hy Hom aan hulle kon oorlewer. En hulle was bly en het met hom ooreengekom om hom geld te gee. En hy het toegestem en na 'n goeie geleentheid gesoek om Hom sonder oproer aan hulle oor te lewer …"

"EN terwyl Hy nog spreek, kom daar 'n skare; en hy wat Judas genoem word, een van die twaalf, het voor hulle uit geloop en nader gekom na Jesus om Hom te soen. En Jesus sê vir hom: Judas, verraai jy die Seun van die mens met 'n kus? "

- Lukas 22:1-6, 47-48 (AFR53).

Gedurende Lydenstyd kom die figuur van Judas Iskariot na vore. Sy tragiese verraad van Jesus nooi my uit om die kompleksiteit van menslike broosheid, morele keuses en die diepgaande spanning tussen genade en sonde te konfronteer. Judas se verhaal dien as 'n ontnugterende herinnering aan die gevolge van my feilbaarheid en die herskeppende krag van God se verlossende liefde terwyl ek na die kruis reis.

Net nadat Jesus sy oorgawe aan sy Vader verwoord, volg die verrassende gebeurtenis van verraad: 'n Soen – die groet van een lid van 'n gesin aan 'n ander, 'n simbool van liefde, vertroue en aanvaarding. Met daardie soen het Judas bevestig dat hy nie vir Jesus vertrou en aanvaar nie. Hierdie gebeurtenis wys die twee teenoorgestelde pole van ons menslikheid. Geliefde sondaars. Jesus openbaar die liefde en Judas dui die dieptes van die mensdom se gebrokenheid aan.

Judas is nie net 'n skurk nie, maar 'n gebroke mens met emosies, begeertes en vrese, soos enigeen van ons. Menslike swakheid en trots is vorme van verraad wat ons vriendskap van God steel. Dank die Here egter, dat verraad nie die laaste woord oor die menslike toestand het nie. God se liefde en genade is die laaste woord wat harder spreek as enige menslike ontrouheid en verraad. Dit is die goeie nuus van hierdie oomblikke wat ons met Jesus in sy lyding deel.

Ek word genooi om my eie lewe te ondersoek – my kwesbaarheid, morele keuses en die dinamiese wisselwerking tussen genade en gebrokenheid. Deur Judas se verhaal word ek genooi om vir Jesus ten diepste lief te hê, my toewyding aan Hom te vernuwe en die grenslose genade van die Here se liefde te ontvang.

Gebed: Ek vra om genade om van my tekortkominge bewus te raak en u vergifnis daarvoor te ontvang.