Behoort aan God en Behoort in God

Deur Gabriella Silva

“Erken dat die Here God is: Hy het ons gemaak en ons is Syne, ons is sy volk, sy eie kudde." — Psalm 100:3 (AFR83)

Die eerste keer wat ek my beste vriendin en haar pasgebore seun besoek het, het ek 'n deel van haar gesien wat ek nog nooit vantevore gesien het nie. Sy het skielik hierdie instinktiewe en beskermende bewustheid van haar baba gehad; hy behoort aan haar.

Die psalmdigter begin hierdie vers deur eers ons aandag op God te vestig — die skepper en onderhouer van die heelal. God, wat die sterrestelsel, kleure, swaartekrag en selle gemaak het, het ook elke menslike lewe saamgevoeg as deel van sy skepping.

Die psalmdigter gaan voort met 'n stelling wat ons in ons Afrikaanse vertaling kan miskyk. Die frase “ons is Syne” in Hebreeus kan eintlik gelees word as beide "ons is Syne" en “nie behoort nie aan onsself nie.” Beide dra dieselfde idee oor wat Barnes se kommentaar op hierdie manier verduidelik: “Ons is nie selfgemaak nie; ons wese is van Hom ontleen. Alles wat ons het en is, is ons aan Hom verskuldig.” God het ons gemaak, dit was alles Hy, en ons het geen deel gehad aan ons vorming nie; dus is ons geheel en al Syne. Net soos 'n pasgebore baba aan die ouers behoort wat hom verwek het, so behoort ons aan die Een wat ons gemaak het. Deurdat ons God se skepping is, word ons plek in hierdie wêreld onder sy liefdevolle sorg gevind.

God het elke mens ontwerp om 'n natuurlike behoefte te voel om te behoort — om die voorwerp van iemand se liefde en toegeneentheid te wees, om te ervaar dat hulle geken en aanvaar word, om te weet dat hulle lid van 'n plek of groep is. Hoekom? Sodat ons ware eensgesindheid in God self kan vind en ervaar. Alhoewel dit een van ons grootste behoeftes is (om te behoort), is ons as gevolg van die sonde geneig om te soek en om te behoort — aan alles behalwe aan God. Baie van ons voel dalk sterker daaroor om aan ons gesinne, ons sosiale kring, rasse- of etniese groep of ander groepe te behoort as wat ons voel om aan God te behoort.

Voorts, onderskryf ons kultuur die leuen dat ons "selfgemaak" is, dat ons ons eie betekenis skep, ons volk vind en diegene vermy wat anders as ons dink. Die waarheid is, ons behoort nie aan onsself of selfs aan die plekke of mense waarmee ons identifiseer nie. Ons behoort aan God. In Efesiërs 2:10 skryf Paulus, "Nee, God het ons gemaak wat ons nou is: in Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het." Ons is Syne, in Hom en vir sy doel geskape.

Dit maak 'n diepgaande verandering aan ons gevoel van aanvaarding. Ons moet verstaan ​​dat ons aan God behoort. Daarom word ons versorg, is ons geken, geliefd en innig aanvaar. As sy skepping, kry Hy die uiteindelike sê in wie ons is en wat ons doen met die dinge wat Hy vir ons gegee het. Dit beteken dat ons alles in ons lewens eerstens moet onderwerp aan die Een van wie ons ons lewe ontvang het. Mag ons lewens weerspieël dat ons God se kosbare besitting is.

Pouse: Weerspieël jou lewe dat jy aan God behoort? Van watter areas van jou lewe het jy eienaarskap geneem in plaas daarvan om dit aan God oor te gee?

Oefening: Luister na die liedjie "Known" deur Tauren Wells. Skryf dan neer hoe die lirieke jou help om aan God te behoort.

Bid: Vader, ek loof U, want U is my Skepper en God. Ek behoort nie myself nie; ek behoort aan U — en dit is beide 'n troos en 'n uitdaging. Ek word vertroos omdat ek in U die sekuriteit en aanvaarding vind wat ek die nodigste het en tog word ek gekonfronteer met die areas in my lewe wat ek aan u gesag moet oorgee. Help my om bly te wees vir die gawe om u kosbare besitting te wees. In die Naam van Jesus. Amen.