Kapag ang Pananampalataya ay Nabigo: 10 Araw ng Paghahanap sa Diyos sa Anino Ng Pag-aalinglanganHalimbawa

Ang puso ng Diyos , kahit noon pa man, ay para sa simbahan na mamuhay bilang pamilya. Ang simbahan ay kung saan tayo nakikipagbuno, namamangha, sumasamba, at nag-aalinlangan nang sama-sama. Ang Simbahan ay lugar kung saan tayo pumupunta dala ang lahat ng mga sugat ng ating nakaraan at naghahanap ng kagalingan, pagtanggap, at biyaya. Ang Simbahan ay lugar kung saan natuklasan ng mga nabigong tao na hindi sila nag-iisa. Iyon ang pangitain ng Diyos nang una Niyang ibuhos ang Kanyang Espiritu sa simbahan sa Mga Gawa 2. At iyon ang pangitain ng Diyos para sa iyo.

Tunay na maraming simbahan ang hindi nakagawa ng mahusay na pagganap sa pamumuhay sa pangitaing ito. Totoong maraming kailangang baguhin, ngunit maaaring ikaw ang maging pagbabago.

Ikaw ang simbahan.

Ang Simbahan ay hindi isang gusali kundi isang pamayanan ng mga tao na sama-samang nagtataguyod sa kalooban ni Jesus. Nangangahulugan ito na pananalig sa lahat ng mabuti, maganda, at magulo tungkol sa ating pananampalataya—at sa isa't isa. Nangangahulugan ito ng pakikibaka sa pamamagitan ng ating mga pag-aalinlangan.

Sa Mateo 26, ilang oras bago ang Kanyang kamatayan, umupo si Jesus sa isang mesa kasama ang mga kaibigan. Sila ay kumanta. Sila ay nanalangin. Kumuha Siya ng isang tinapay at pinagputol-putol; kumuha Siya ng isang tasa ng alak at ibinahagi ito. Sinabi Niya, “Ito ang Aking katawan; ito ang Aking dugo. Kainin at inumin ninyo bilang pag-alaala sa Akin.” Sa paligid ng mesa ay nakaupo ang magkakaibang grupo ng mga tao na may mabibigat na usapin, pag-aalinlangan, kapintasan, at pakikibaka sa pananampalataya.

Ngunit tinanggap silang lahat ni Jesus. Ibinahagi Niya sa kanila ang Kanyang sirang katawan. Inalok Niya sila ng pwesto sa hapag.

Nasaan ang pamayanan na iyon para sa iyo? Sino ang mga tao sa paligid ng iyong mesa na pinapasok mo sa mga liblib na lugar ng iyong buhay? Sa anong mga paraan mo maibabahagi ang iyong pagkasira sa kanila?

Hindi mo kailangang tiisin ang pag-aalinlangan nang mag-isa. . . .

Kung nahihirapan ka sa pag-aalinlangan, kailangan mong nasa pamayanan.

At ito ay hindi lamang para sa iyong kapakanan; ito ay para sa kapakanan ng iba. Kahit na hindi ka nakikipaglaban sa pag-aalinlangan, malamang na ang mga taong malapit sa iyo ang nangangailangan. Kailangan ka nila. Nangangailangan sila ng iyong mga panalangin, pakikinig, at paghihikayat. Ang salitang hikayatin ay literal na nangangahulugang "magbigay ng lakas ng loob." May kapangyarihan kang magbahagi ng lakas ng loob sa isang taong nanghihina sa kanyang pananampalataya. Ang isa sa pinakamalakas na bagay na masasabi mo sa isang kaibigan na nag-aalinlangan ay, "Mamahalin kita sa pamamagitan nito." Kailangan ka nila. Kailangan nila ang iyong presensya. Kailangan nila ang iyong kalakasan. At kailangan din nila ang iyong mga sugat.