Stinët e zemrësShembull

U bëftë vullneti yt

Ati im, në qoftë se nuk është e mundur që kjo kupë të largohet prej meje, pa e pirë, u bëftë vullneti yt! - Mateu 26:42

Vëzhgimet e tua në lidhje me paaftësinë tonë për të hequr dorë nga vetvetja, në mënyrë që t'i themi çiltërsisht Atit tonë qiellor, “U bëftë vullneti yt”, janë pa dyshim të drejta. Por le të mos e harrojmë natyrën e kësaj paaftësie. Nuk është e tillë pasi ofron ndonjë justifikim ose zbutje të mëkateve tona kur nuk dorëzohemi, por është vetë ajo që përbën fajin tonë, duke filluar nga kundërshtimi i zemrave tona ndaj karakterit dhe qeverisjes së Perëndisë. Prandaj, duhet të prodhojë në ne turpërim dhe pendim të thellë dhe të na çojë deri në këmbët e kryqit. Mungesa e dorëheqjes për ta pranuar këtë në vullnetin e Perëndisë është një nga burimet kryesore të pakënaqësisë për të cilën ne ankohemi vazhdimisht.

Nëse mund të pajtohemi me gëzim me drejtimin e një providencë të pagabueshme, ne duhet të ndiejmë menjëherë një shkëndijë të lumturisë qiellore në zemrat tona. Por kjo është një gjendje për të cilën njerëzimi i brishtë dështon në të shumtën e rasteve. Ne dëshirojmë të plotësojmë këtë apo atë dëshirë dhe të mendojmë se, nëse do të mund të arrinim përmbushjen e dëshirave tona, duhet të bekohemi me të vërtetë. Por është më mirë që ato dëshira të mos mundësohen. Mençuria dhe mirësia e Perëndisë na sigurojnë se është kështu. E megjithatë, për shkak se ato na janë mohuar, ne zhytemi në dëshpërim dhe pikëllim. Mike e dashur, unë besoj se nëse do të mund t'i shikonim gjërat ashtu siç janë në të vërtetë, do të gjenim arsye për të thënë: “Ai çdo gjë e ka bërë mirë; mëshira dhe paqja shkojnë para Tij vazhdimisht.” Mundimet dërgohen për përfitimin tonë, dhe nëse nuk përfitojmë prej tyre, faji është plotësisht i yni. Ato janë krijuar për të na bindur për natyrën e pakënaqshme dhe kalimtare të të gjitha gjërave nën diell. Prandaj, kur mundimet janë pranë nesh, nuk duhet të ngecemi në trishtimin e botës, i cili sjell vdekje, por të lutemi që ato të mund të punojnë në ne frytin paqësor të drejtësisë si dhe, në botën e ardhshme, peshën e përjetshme dhe të jashtëzakonshme të lavdisë.

Susan Huntington