Le të lexojmë BiblënShembull

Zanafilla 46:29, 30

Atëherë Jozefi e mbrehu qerren e tij dhe mori të përpjetën për në Goshen që të takonte Izraelin, atin e tij; sa e pa, iu hodh në qafë dhe qau gjatë i shtrënguar pas tij.
Dhe Izraeli i tha Jozefit: «Tani le të vdes, sepse pashë fytyrën tënde dhe ti je ende gjallë».

Jakobi e sheh përsëri të birin, Jozefin.

Kur njerëzit janë të trishtuar, ata qajnë. Por nganjëherë, njerëzit qajnë edhe kur janë të lumtur. Jozefi qau kur e takoi përsëri të atin. Pas një udhëtimi të gjatë ata më në fund arritën në Egjipt. Juda kishte shkuar përpara të tjerëve për t'i thënë Jozefit se babai i tij po vinte. Pastaj Jozefi u largua me nxitim nga pallati i tij për të shkuar tek i ati. Ai përqafonte babanë dhe qante e qante. Jozefi kishte menduar se nuk do ta shihte më kurrë të atin. Por tani ai po e shihte atë! Pastaj Jozefi tha: “Unë do t'i them Faraonit se ti je këtu. Atëherë ai do t'ju tregojë një vend ku ju mund të jetoni.”

Mendo rreth kësaj...

Jozefi u kujdes shumë për babanë dhe vëllezërit e tij. Në këtë rast Jozefi është si Jezusi. Ai gjithashtu i bën njerëzit të lumtur edhe pse ata kanë bërë gjëra të këqija dhe mëkatare. Për njerëzit që besojnë në Të përmes besimit, Ai e ka hequr dënimin e tyre.