Zgjidh: Kujtoji Vetes Ungjillin Çdo DitëShembull

Për pak më ra libri nga dora kur lexova përkthimin e David Bentley Hart të fjalës “i bekuar” në Bibël. Studiuesi i famshëm flet për faktin se si fjala “i bekuar” ka humbur kuptimin e saj në kulturën tonë: ajo përdoret pak a shumë si "fatmirë" ose "fat". Ndërsa, Hart argumenton se kuptimi i vërtetë do të ishte shumë më afër fjalës “i hareshëm” ose një gjendje lumturie ngazëllyese.

Kjo është ajo që Zoti ka bërë për ne në Ungjill: Ai ka dhënë çdo bekim të përjetshëm të imagjinueshëm për ne, deri në pikën që ne të jemi plot hare!

Zgjedhja jonë e përditshme, lufta jonë e përditshme, gjykimi ynë i përditshëm është nëse duhet ta kujtojmë, realizojmë dhe jetojmë në këtë realitet.

Dhe nuk bazohet në rrethana. Në të vërtetë nuk është kështu. Një djalë i ri, Meisha më mësoi këtë në një mënyrë që nuk do ta harroj kurrë.

Meisha ishte një refugjat në një vend të shkatërruar nga lufta. Fshati i tij dhe gjithçka që ai kishte njohur ndonjëherë u shkatërruan nga një ushtri shtypëse, dhe ai u detyrua të punonte si hamall, duke transportuar furnizimet e një ushtari nëpër një xhungël me shi, ndërsa fiksonte grykën e një arme—ashtu si në kohën e Jezusit, kur një ushtar romak detyronte një person të mbante veshjet e tij për një milje.

Pastaj një ditë një ushtar e detyroi Meishën nën shenjestrën e armës, të çmontonte një minë tokësore. Mina shpërtheu, dhe Meisha humbi të dy duart dhe të dy sytë në çast. Ata e lanë atje, duke menduar se ai kishte vdekur, por ai nuk vdiq.

Disa vjet më parë, dikush ndau me të historinë e Shpëtimtarit që vuan. Ai e identifikoi veten me një Zot që njihte dhimbjen e tij, dhe jeta e tij u transformua në mënyrë të lavdishme.

Meisha është aq i ngazëllyer për Ungjillin, saqë ka njerëz në disposicion që ta çojnë atë nga njëri kamp i refugjatëve tek tjetri, në mënyrë që ai të mund ta ndajë Ungjillin me ata që nuk kanë dëgjuar për Jezusin.

Gëzimi i Meishës është ngjitës. Ai është shumë më i lumtur se shumica e njerëzve që mund të shohin, kanë të dy duart dhe nuk jetojnë në varfëri mbijetese në një kamp refugjatësh. Gëzimi i tij buron nga mirënjohja e tij për kryqin. Meisha e di se brenda një kohe të shkurtër do të jetë me Krishtin përgjithmonë.

Meisha e realion këtë duke shpallur lumturinë e Ungjillit në mes të një kampi refugjatësh. Ai është personifikimi i shkrimeve të apostullit Pal, i cili tha, “Sepse trishtimi ynë i lehtë që është vetëm për një moment, prodhon për ne, një peshë të pamasë e të pashoqe të amshueshme lavdie” (2 Korintasve 4:17).