Radzenie sobie z rozpacząPrzykład

Krótkotrwałość życia

Strata osoby bliskiej często sprawia, że zdajemy sobie sprawę z krótkotrwałości życia. 

Życie jest kruche i ulotne. Dla niektórych ta podróż potrwa tylko kilka lat. Dla innych potrwa ona wiele dekad. Ale dla wszystkich, pewnego dnia, dobiegnie końca.

Mając świadomość nieuchronności śmierci, musimy zdyscyplinować samych siebie, aby zastanowić się nad tym, jak krótkie będzie nasze życie.

Czasami potrzeba całego życia lub utraty życia, abyśmy poznali swoje granice. Dlatego Mojżesz w Psalmie 90:12 prosi nas, abyśmy się modlili: "Naucz nas dobrze liczyć nasze dni, Aby nasze serca mogły zyskać mądrość!". 

Liczymy to, co cenimy: pieniądze, wyniki sportowe, kalorie, itd. Zatem, jeśli cenimy nasze dni, to powinniśmy je również liczyć. Tak jak ktoś, kto przecenia swój kapitał finansowy, może być fiskalnie nieodpowiedzialny, tak ktoś, kto przecenia swój czas trwania życia, może być krańcowo nieodpowiedzialny. Ogromna mądrość tkwi w traktowaniu jutra raczej jako prezentu, niż uważanie go za rzecz oczywistą.

Krótkotrwałość życia jest uporczywym i niezaprzeczalnym faktem. Możemy myśleć o niepewności życia - o fakcie, że ktoś z nas może umrzeć dzisiaj lub jutro — ale życie nie tylko jest niepewne, ale również bardzo krótkie.

Job mówi: "Dni człowieka zrodzonego z kobiety są krótkie i pełne niepokoju. Zakwita on jak kwiat — i więdnie, umyka jak cień — nie trwa długo (…) Tak, określasz, ile człowiek ma żyć ustalasz liczbę jego miesięcy, stawiasz granicę, której nie przekroczy. Skoro tak, to nie wpatruj się w niego, daj mu spokój, niech jak najemnik pocieszy się końcem dnia" (Job 14:1-6). 

Albo słowami Mojżesza w Psalmie 90:10: "Nasze życie rozciąga się na lat siedemdziesiąt, A jeżeli starczy sił, to na lat osiemdziesiąt. Co ich chlubą? Trud i znój. Tak. Błyskawicznie przemijają, a my — odlatujemy". 

Osoba, która uważa, że jest dorosła, ale żyje, jakby nigdy miała nie umrzeć, jest głupcem - przynajmniej tak Bóg nazwał kogoś tego rodzaju w Piśmie Świętym (Łk 12:20).

Uświadomienie sobie, że życie jest krótkie, powinno być bardzo otrzeźwiające. Powinno prowadzić do jak najlepszego wykorzystania czasu. 

Znaczenie i spełnienie dla twojego krótkiego, ziemskiego życia znajdziesz tylko wtedy, gdy będziesz dążyć do posłuszeństwa, kochania i służenia Bogu.

Paweł napisał: "Nie przywiązuję jednak wagi do mojego życia. Zależy mi tylko na tym, aby dokończyć biegu oraz wykonać zadanie, zlecone przez Pana Jezusa, to znaczy służyć świadectwem dobrej nowinie o łasce Bożej" (Dz 20:24).

Dzięki temu, kiedy twoje krótkie ziemskie życie dobiegnie końca, nie będziesz smutny lub niezadowolony z Boga, ale poczujesz się uprzywilejowany, bo twoje życie jest wliczane do budowania Bożego wiecznego królestwa. I z ufnością możesz powiedzieć z Pawłem: "Ja bowiem jestem już złożony na ofiarę. Wybiła godzina mojego odejścia. Toczyłem piękny bój. Bieg ukończyłem. Wiarę — zachowałem. Teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości, który w tym Dniu da mi Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie — da go wszystkim, którzy z utęsknieniem oczekują Jego przyjścia" (2 Tym 4:6-8).

Tak, życie jest krótkie i tak samo krótkie są okazje, aby inwestować w wieczność. Zatem w pełni wykorzystaj swoje życie dla Jezusa.

Cytat:"Ludzie, którzy czynią trwałą różnicę w świecie, nie są ludźmi, którzy opanowali wiele rzeczy do perfekcji, ale tymi, który oddali się jednej wielkiej rzeczy" - John Piper.

Modlitwa:Panie, skoro wiem, że moje życie jest krótkie, pomóż mi je jak najlepiej wykorzystać, tak abym był gotowy, kiedy nastanie mój czas, aby się z Tobą spotkać. Amen.