Radzenie sobie z rozpacząPrzykład

Zmiana z 'jeśli' na "wierzę'

Kiedy Marta i Maria po raz pierwszy spotkały Jezusa przy grobie, obie powiedziały do niego: "Gdybyś tu był, mój brat by nie umarł".

Jezus chciał ich przenieść z 'jeśli' do 'wierzę'.

Kiedy Jezus spokojnie i z miłością powiedział jej: "Twój brat zmartwychwstanie", ona sarkastycznie odpowiedziała: "Tak, wiem!". Ale tak naprawdę, w sercu, mówiła: "Chciałam żebyś tu był i zapobiegł wydarzeniu się tej okropnej rzeczy".

Tymczasem, Jezus kontynuował, mówiąc:"Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby nawet umarł — żyć będzie". Potem Jezus zadał jej bardzo dosadne pytanie: "Marto, czy wierzysz w to?", na co Marta odpowiedziała: "Tak Panie, wierzę".

Biblia mówi jasno, że po śmierci, całą ludzkość oczekują dwa przeznaczenia: wieczne życie i wieczna śmierć (Rz 6:23). Ci, którzy pokładają zaufanie w Jezusie Chrystusie, otrzymają życie wieczne. Kiedy wierzący umiera, jego ciało pozostaje w grobie, ale jego dusza jest świadomie i natychmiastowo zabierana do obecności Jezusa. Bezpośrednim przeznaczeniem naszej duszy jest niebo, ponieważ sam Jezus wstąpił do nieba (Dz 1:11) i obecnie przygotowuje nam mieszkanie.

Kiedy umieramy, świadomie i natychmiastowo jesteśmy przenoszeni do obecności naszego Zbawiciela w niebie.

Nasi ukochani, którzy umarli, poszli do nieba przed nami. Nie są już w przeszłości - są w przyszłości.

Musimy zmienić "kąt" naszego patrzenia na śmierć swoich bliskich. Zamiast postrzegania ich jako "martwi w przeszłości" - musimy ich postrzegać jako "pełni życia w niebie" i zrozumieć, że w krótkim czasie spotkamy się z nimi ponownie.

Jezus dużo mówił o niebie. Nie nauczał o niebie jako o teologicznie abstrakcyjnym miejscu. Opisywał je jako swój dom - rzeczywistość. Jego Ojciec jest w tym miejscu (Łk 10:21), gdzie wszystko jest tak, jak On tego chce (Mt 6:10). Zachęcał swoich naśladowców do inwestowania w to miejsce (w. 19-21). On przyszedł stamtąd (J 3:13) i pragnął tam powrócić. I obiecał zabrać tam swoich naśladowców, aby żyli z Nim (14:1-3).

Pytanie, które Jezus zadał Marcie, prowadzi ją do wyboru, który dzieli ludzkość: "Czy wierzysz w to?" (J 11:26).

To jest ta wyjątkowo prosta transakcja, która przynosi nadzieję nieba do zranionych serc. Zawiera dwie części - jedną jest nasza odpowiedzialność, drugą jest Jego obietnica. Jeśli w to wierzysz, On będzie twoim zmartwychwstaniem i twoim życiem.

Odpowiedź Marty potwierdza jej wiarę w Jezusa.

"Tak, Panie! Ja wierzę, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym, który miał przyjść na świat" (J 11:27).

Najważniejszym dniem w życiu Marty nie był ten, w którym Jezus uśmierzył jej naglący ból przez wskrzeszenie Łazarza, ale ten, w którym stanęła przed Panem Jezusem i uwierzyła w Niego. To był dzień, w którym otrzymała życie, którym ona sama, jej siostra i jej brat cieszą się w niebie z Jezusem, każdego dnia, od blisko dwóch tysięcy lat.

Ten dzień również może być najważniejszym dniem twojego życia, kiedy uwierzysz w Jezusa jako swojego Zbawcę i Pana i będziesz wiedzieć, że pewnego dnia, wkrótce, spotkasz Go i spędzisz wieczność z Nim i z wszystkimi naszymi umiłowanymi, którzy uwierzyli w Niego i odeszli przed nami.

Cytat: "Wiara jest sztuką trzymania się tego, co nasz rozum kiedyś zaakceptował, pomimo zmian nastroju" - C.S.Lewis

Modlitwa: Panie, modlę się, abyś obrócił mój smutek w radość, bo wierzę w to, kim jesteś i pokładam ufność w Tobie. Amen