Radzenie sobie z rozpacząPrzykład

Nadzieja pośród rozpaczy

Bóg wciąż może wtrącić swoje ALE!

Kiedy Jezus otrzymał informację o chorobie Łazarza, odpowiedzią Jezusa na tę wiadomość było: "Ostatecznie końcem tej choroby nie będzie śmierć, lecz objawienie chwały Boga. Za jej sprawą Syn Boży będzie uwielbiony". 

Po dwóch dniach, On im po prostu powiedział: " Łazarz umarł. I cieszę się, że Mnie tam nie było, bo chodzi mi o was. Pragnę, byście uwierzyli. A teraz chodźmy do niego".

On czekał z pójściem tam, "tak, by uwierzyli". Opóźnienia Boga zawsze mają cel. Są większe głębokości wiary, do których On nas chce zabrać. On im już pokazał, że może uzdrawiać; teraz uczył ich, że miał kontrolę nawet nad śmiercią. To było tylko możliwe, gdyby się spóźnił.  

Czy to możliwe, że w Bożym wyczuciu czasu, w Jego pozornej nieobecności, On chce uczyć cię czegoś większego, czegoś bardziej znaczącego, czegoś, czego jeszcze nie wiesz? 

Czy potrafisz spokornieć na tyle, aby to zaakceptować? Czy możesz w to uwierzyć, że jeśli Bóg jest wystarczająco wielki, aby stworzyć wszystko, jest też wystarczająco wielki, aby mieć powód na dopuszczenie twojego cierpienia, którego ty nie rozumiesz? Czy to pomoże ci zaufać, jeśli wiesz, że Bóg jest doskonały w swojej miłości, sprawiedliwości i suwerenności, widzi koniec już od początku i wie, co robi, nawet, jeśli nie potrafisz tego pojąć?

Czy modliłeś się o uzdrowienie bliskiej osoby, która mimo to zmarła?

Możesz pomyśleć, że teraz jest już po wszystkim. ALE Bóg wciąż mówi: "Moje imię będzie przez to uwielbione". Czy wierzysz w to?

W Ewangelii Jana 17:24 czytamy słowa, które przy bliższym zbadaniu i modlitewnej refleksji powinny być bardzo bliskie naszemu sercu, kiedy ktoś bliski umiera. Dokładnie rozważ pragnienie Jezusa: "Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą Mi dałeś, gdyż obdarzyłeś Mnie miłością przed stworzeniem świata".

On pragnie, aby Jego ludzie byli z Nim. Jezus jest całkowicie szczęśliwy i zadowolony, jako że rządzi z nieba, ale według Jego modlitwy w Ewangelii Jana 17, ma wciąż pewne niespełnione pragnienia: aby Jego ludzie dołączyli do Niego w domu, który im przygotował (J 14:2-4)

Kiedy ktoś ukochany, który znał Pana, umiera, powinniśmy przede wszystkim pamiętać o tym, że Ojciec wysłuchał modlitwę Jezusa. Bóg jest suwerenny wobec śmierci naszych ukochanych i ma zamiary, które być może nigdy nie zrozumiemy, ale możemy się trzymać prawdy, że Jezus modlił się do Ojca, aby przyprowadzić jego ludzi do domu. Kiedy chrześcijanin umiera, Ojciec odpowiada na życzenie Syna. 

Możemy przynajmniej tyle powiedzieć: Kiedy ktoś nam bliski umiera, Jezus zyskuje o wiele więcej, niż my tracimy.

Tak, straciliśmy. Nigdy już nie będziemy mieli słodkiego towarzystwa tej bliskiej nam osoby. Ogrom tej straty często przerasta nasze słowa. Ale ta strata nigdy nie jest poza słowami Jezusa: "Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby oglądali moją chwałę".

Możemy wylać wystarczająco wiele łez, aby napełnić wiadra, ale te strumienie łez, spływające po naszych policzkach będą błyszczeć radością, kiedy uświadomimy sobie, że śmierć naszych ukochanych to niczym innym, jak odpowiedzią na modlitwę Jezusa.

Tu widzimy nadzieję. 

Cytat:Chrześcijanie nigdy nie mówią "do widzenia", ale "do zobaczenia znów" - Woodrow Kroll.

Modlitwa:Panie, dziękuję Ci, że pośród rozpaczy możemy mieć nadzieję, że wkrótce znów spotkamy naszych umiłowanych. Amen.