Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskiePrzykład

W następnej części Ewangelii wg św. Łukasza Jezus opowiada historię, która ilustruje, jak Jego Królestwo wywraca ten świat do góry nogami. A było tak:

Żył pewien bogaty człowiek, który miał piękne ubrania i pałac. U bramy jego pałacu leżał żebrak imieniem Łazarz; pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. Bogacz nic mu jednak nie dał. Ostatecznie obaj umarli. Aniołowie zanieśli Łazarza w miejsce wiecznego ukojenia, zaś bogacz obudził się w miejscu udręki. Bogacz zobaczył Łazarza i zaczął błagać, by ten umoczył palec w wodzie i ulżył jego pragnieniu. Abraham odpowiedział jednak bogaczowi, że to niemożliwe i przypomniał mu o życiu na ziemi, gdzie ten żył w luksusie, a Łazarz potrzebował jego pomocy. Bogacz błagał więc, by mógł posłać Łazarza do rodziny, która pozostała na ziemi; miał on ostrzec jego braci o strasznym miejscu, do którego trafił. Odpowiedziano mu jednak, że wszystkie ostrzeżenia, jakich potrzebowała jego rodzina, znajdują się już w pismach hebrajskich proroków. Bogacz nie zgodził się z tym i stwierdził, że gdyby Łazarz powstał z martwych, to na pewno przekonałoby jego rodzinę. Odpowiedziano mu jednak, że tak się nie stanie. Ci, którzy nie chcą słuchać Mojżesza i proroków, nie dadzą się przekonać, nawet gdy zobaczą wskrzeszonego z martwych.

Opowiadając tę historię Jezus ostrzega wszystkich przed udrękami, jakie czekają tych, którzy sprawiają, że inni cierpią. Aby mogli uniknąć tego losu, naucza, aby troszczyli się o siebie nawzajem i aby napominali tych, którzy nie zachowują się właściwie. Ci, którzy usłuchają napomnienia, uzyskają przebaczenie, nawet jeśli wielokrotnie będą go potrzebowali. Jezus jest miłosierny. Chce, by wszyscy Go wysłuchali, nim będzie za późno. Jezus przyszedł, by wybawić nas od cierpienia, ale w jaki sposób zamierza tego dokonać? Naucza prawdy i ofiarowuje swoje przebaczenie wszystkim, którzy chcą je przyjąć. Jego wyznawcy także mają nauczać innych i przebaczać im.

Gdy uczniowie Jezusa słyszą to wszystko, uznają, że brak im ufności w Boga, by ponieść dalej słowa Jezusa, więc proszą, aby umocnił ich w wierze.