Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskiePrzykład

Przywódcy religijni nie mogą stracić Jezusa bez zgody rzymskiego namiestnika, Poncjusza Piłata. Wysuwają więc fałszywy zarzut: że jest On samozwańczym królem, podburzającym do buntu przeciw cezarowi. Piłat pyta Jezusa: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”, na co On odpowiada: „Sam to mówisz”. Piłat wie, że Jezus jest niewinny i nie zasługuje na śmierć, jednak arcykapłani obstają przy tym, że jest niebezpieczny. Zatem po tym jak Jezus zostaje odesłany do Heroda i wraca do Piłata wyszydzony, by następnie zostać ubiczowany, uzgadniają wstrząsający plan. Piłat uwolni prawdziwego buntownika przeciwko Rzymowi, człowieka o imieniu Barabasz, zamiast Jezusa. Niewinny ma zostać wydany w miejsce winnego. 

Jezusa zabrano wraz z dwoma innymi oskarżonymi przestępcami, a następnie przybito gwoździami do rzymskiego narzędzia egzekucji. Z Jego śmierci uczyniono spektakl. Ludzie losują między siebie Jego szaty i szydzą z Niego, mówiąc: „Jeśli Ty jesteś królem Żydów, uratuj się!”. Jezus jednak darzy miłością swoich wrogów aż do samego końca. Przebacza swoim katom i daje nadzieję jednemu z przestępców ukrzyżowanych obok niego, mówiąc: „Zapewniam cię, dziś będziesz ze Mną w raju”. 

Nagle niebo ciemnieje i zasłona przybytku rozdziera się na dwoje, a Jezus woła donośnym głosem: „Ojcze, w Twoje ręce składam mego ducha”. Widząc, co się stało, rzymski setnik mówi: „Rzeczywiście ten człowiek był sprawiedliwy”.