Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskiePrzykład

W następnej części Ewangelii wg św. Łukasza Jezus przywraca wzrok niewidomemu, a jednocześnie oferuje duchowy wgląd w naturę odwróconego Królestwa Bożego. Zanim jednak ktoś będzie mógł zacząć żyć w Królestwie modląc się i okazując szczodrość wobec biednych, najpierw musi do niego wejść. Nikt nie może wejść do Królestwa Bożego, dopóki się nie stanie się pokornym i nie będzie w pełni polegać na Bogu. Niektórzy polegają jednak wyłącznie na sobie i nie potrafią tego zrozumieć. Jezus opowiada im więc taką przypowieść:

Pewnego dnia dwóch mężczyzn poszło do świątyni, by się pomodlić. Jeden z nich był faryzeuszem, znanym ze znajomości Pisma i swojej przywódczej roli w świątyni, zaś drugi — celnikiem, pogardzanym za współpracę z zepsutym rzymskim okupantem. Faryzeusz modlił się, uważając się za bardziej świętego od innych i dziękował Bogu za ten stan rzeczy. Drugi człowiek, celnik, nie ośmielił się nawet unieść wzroku, gdy się modlił. Bił się w piersi i mówił: „Boże, okaż miłosierdzie mnie, największemu z grzeszników”. Jezus zakończył przypowieść mówiąc, że to celnik tego dnia wrócił do domu usprawiedliwiony przed Bogiem. Wyjaśnił, w jaki sposób to szokujące odwrócenie statusu funkcjonuje w jego Królestwie: „każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

Łukasz podkreśla wagę pokory, cytując słowa Jezusa, które padły w innej sytuacji podczas Jego życia. Łukasz relacjonuje, że czasem ojcowie i matki zanosili swoje dzieci Jezusowi, by je pobłogosławił. Uczniowie uznali to za niestosowne. Napominają więc rodziny i próbują odesłać je z kwitkiem. Jezus wstawia się jednak za dziećmi: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, przestańcie im przeszkadzać, takich jak one jest Królestwo Boże”. Scena kończy się zarazem ostrzeżeniem, jak i zaproszeniem z Jego strony: „kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, z pewnością nie wejdzie do niego”.