Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskiePrzykład

Królestwo Jezusa to dobra nowina dla uciśnionych. Jest ono otwarte dla wszystkich, którzy rozumieją, że potrzebują Boga. Aby to zilustrować, Łukasz opowiada nam o Jezusie ucztującym z chorymi i ubogimi, których obdarzył przebaczeniem, uzdrowił i hojnie obdarował. Jezus bierze również udział w uczcie z udziałem przywódców religijnych, którzy z kolei odrzucają Jego przesłanie i kwestionują Jego metody działania. Nie rozumieją idei Królestwa Bożego, więc opowiada im przypowieść. Brzmi ona tak:

Był raz ojciec, który miał dwóch synów. Jeden z nich był godny zaufania i szanował swojego ojca, lecz drugi był rozrzutny. Poprosił o swoją część majątku, wyjechał daleko i tam roztrwonił pieniądze, żyjąc głupio i myśląc tylko o przyjemnościach. Gdy zapanował głód i skończyły mu się pieniądze, najął się do pracy przy pasaniu świń. Pewnego dnia był tak głodny, że był gotów jeść strąki, którymi karmiono świnie. Wtedy przyszło mu do głowy, że lepiej byłoby mu w domu, jako najemnikowi swego ojca. Udał się więc w drogę powrotną, obmyślając jak przeprosi ojca. Ojciec dostrzegł go z daleka i uradował się. Jego syn żyje! Przetrwał głód! Ojciec wybiegł mu naprzeciw, całował go i obejmował. Syn zwraca się do ojca, mówiąc, że nie zasługuje, aby nazywać się jego synem. Nim zdążył poprosić o pracę jako najemnik, ojciec wezwał sługi, by przynieśli synowi najpiękniejszą szatę, nowe sandały i wspaniały pierścień. Kazał im przygotować ucztę, by wszyscy radowali się z powrotu jego syna do domu. Gdy uczta się zaczęła, do domu wrócił drugi syn, po ciężkiej pracy w polu; odkrył, że muzykę i ucztę przygotowano na cześć jego marnotrawnego brata. Rozzłościł się i odmówił udziału w uczcie. Ojciec wyszedł do niego i rzekł: „Dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko moje jest twoje. To dobrze, że bawimy się i cieszymy, bo widzisz, ten twój brat był martwy, a jednak ożył, był zgubiony, lecz odnalazł się”. 

W tej opowieści Jezus porównuje przywódców religijnych do starszego syna. Jezus dostrzega, że jego akceptacja dla odrzuconych powoduje ich niezadowolenie, a On chce, by postrzegali takie osoby tak samo, jak On je widzi. Ludzie z marginesu wracają do Ojca. Żyją! Dobroci Bożej starczy dla wszystkich. Wszystko, co ma, należy do tych, których nazywa swoimi dziećmi. Aby wkroczyć do Jego Królestwa, wystarczy z pokorą przyjąć je do swojego serca.