Jezus krijgt meer eer dan Mozes

Mozes was dus volgens de Israëlieten de belangrijkste profeet van het Oude Testament. Jezus is echter nog belangrijker dan Mozes. In schema kunnen we goed de vergelijking tussen Jezus en Mozes zien zoals die in Hebreeën 3:1-6 beschreven wordt:

Mozes

• Onderdeel van het huis
• Dienaar in het huis
• Trouw

Jezus

• Bouwer van het huis
• Aangesteld als Zoon over het huis
• Trouw

Mozes’ toewijding als dienaar wordt vergeleken met Jezus’ toewijding als Zoon

• De lezers worden opgeroepen om hun aandacht te richten op Jezus. Voortbouwend op hun bewondering van Mozes, vraagt hij hen om Jezus nog veel meer te bewonderen. Mozes was al trouw in de vervulling van zijn taak in Gods huis, maar Jezus heeft recht op meer eer, want Hij is de bouwer van het huis. Mozes was een dienaar in het huis, Jezus is de Zoon die over dat huis is aangesteld. En beiden vervulden hun taak met trouw.
• Over welk huis gaat dit? Over ons! ‘Wij vormen dat huis, mits we trots en zonder schroom vasthouden aan datgene waarop wij hopen.’ Wij hebben deel aan de hemelse roeping (3:1)! Wat is dan hetgeen ‘waarop wij hopen’? Dat is de zekerheid (die we nog niet volledig zien), dat Jezus onze hogepriester is en dat het goed is tussen God en ons, we kunnen God vrijmoedig naderen.

''... Zijn huis zijn wij, als wij tenminste de vrijmoedigheid en de roem van de hoop tot het einde toe onwrikbaar vasthouden'' (Hebreeën 3:6, HSV).

Een positief voorbeeld

Zo geeft de schrijver een positieve aanmoediging om je aandacht op Jezus te richten, Hij is het immers nog veel meer waard dan Mozes! De slotzin van dit voorbeeld is in zekere zin voorwaardelijk: alleen als je je vasthoudt aan datgene waarop je hoopt, vorm je Gods huis. Het is niet vanzelfsprekend dat je deel van dat huis blijft. Dat laat de schrijver zien met zijn volgende voorbeeld: mensen die zich niet vasthielden aan die hoop, een ‘negatief voorbeeld’ als ’t ware.

Een waarschuwend voorbeeld

Onder Mozes was het volk niet in staat geweest om Gods weg te houden (Hebreeën 3:7-19). De rust bij God heeft het volk Israël niet gekregen vanwege hun ongehoorzaamheid en ongeloof. Het gevolg was immers dat ze het beloofde land niet konden binnengaan en Gods rust niet hebben ontvangen, namelijk ‘rust van vijanden’ (Deuteronomium 12:10) en ‘een rustplaats voor de HEER’ (Deuteronomium 12:11; Psalm 132:14).

Morgen lezen we het vervolg van dit voorbeeld en waarom dit een waarschuwing is voor ons als lezers.

Toepassing

Met wie vorm jij dat huis waarover de schrijver spreekt in vers 6? Wat heb jij nodig om met elkaar als gemeente vast te houden aan de hoop? Hoe doe je dat wanneer er verschil van mening of onenigheid is?