Week 3: Wat is de beloofde sabbatsrust in de Hebreeënbrief?

Gods sabbatsrust is beschikbaar

In zijn vergelijking tussen Mozes en Jezus (Jezus is superieur natuurlijk!) betrekt de schrijver de rust van het aan Israël beloofde land. Mozes was immers degene die de tweede generatie van het bevrijde volk naar het beloofde land leidde. Aan het einde van Hebreeën 3 houdt de schrijver zijn lezers voor om niet net als de eerste generatie van het volk toen de rust te missen.

De belofte van rust voor degenen die trouw blijven

De schrijver neemt de oproep uit Psalm 95 over: de Psalm roept op om ‘vandaag’ naar Gods stem te luisteren, en niet koppig te zijn, want met koppigheid kun je de belofte van rust verliezen. Hij zegt: het ‘vandaag’ uit de Psalm is nog niet afgelopen, ook nu nog, in het vandaag van de Hebreeën, klinkt Gods stem.

Luister er naar, en wees niet koppig, dan ontvang je die (sabbats)rust, die nog steeds is weggelegd voor de gelovigen. Dus, laat je die rust niet ontglippen, maar zet alles op alles om te kunnen binnengaan in die rust!

Rust toen en nu

De schrijver verzekert zijn lezers ervan dat de belofte van rust nog steeds geldt.

Maar wij bevinden ons toch in een heel andere tijd en situatie? Inderdaad, maar hij verbindt Psalm 95 via het woord ‘rust’ met Genesis 2:2, waar staat dat God rustte van zijn werk. Zo verbreedt de schrijver de inhoud van het woord rust: er was niet alleen maar tijdelijk en specifiek rust beloofd aan het volk Israël, wat ze konden vinden in het beloofde land; zoals God rustte na zijn schepping – de sabbatsrust – zo is er rust voor iedereen, ook nu nog.

In Leviticus 16 en 23 vinden we het thema ‘rust’ verder uitgewerkt. In deze gedeelten wordt de rust verbonden met de verzoening, de reiniging van de zonden. Dit thema komt later in de Hebreeënbrief terug als de schrijver dieper ingaat op de rol van de hogepriester in de verzoening.

De belofte van rust geldt nog steeds, ook voor de Hebreeën, ook voor ons: rust van ons werk, maar ook reiniging van de zonden. Kortom, een volledig verzoend leven met God.

Welke rust bedoelt hij?

Nu is rust veel meer dan stoppen met werken. Dit was ook al het geval bij de sabbatsrust in het oude verbond. Rusten in Gods aanwezigheid, binnengaan in Gods rust, en deelgenoot zijn van Gods rust (Hebreeën 4:4,5,9-10) hoort er allemaal bij. Nu al maken we dat concreet door God de eer geven die Hem toekomt, door ons, bijvoorbeeld in de kerk in het bijzonder, op God te richten, elke dag in vertrouwen op God leven, de zorgen en onrust voorbij. Dit zijn vormen van nu al rusten in of bij God. Wij komen dan tot het doel waarvoor we geschapen zijn.

Nu kunnen we dus al in de beloofde rust leven, maar een tweede aspect van deze rust ligt in de toekomst. In plaats van de rust in Kanaän kijken wij uit naar een hemelse rust in een hemels vaderland (Hebreeën 11:16) en het hemelse Jeruzalem (Hebreeën 12:22).

"Er blijft dus nog een sabbatsrust over voor het volk van God" (Hebreeën 4:9, HSV).

Toepassing

De belofte van rust geldt dus nog steeds. Wanneer je die rust binnengaat, vind je rust na je werk, zoals God na het zijne. Hoe kan jij deze rust binnengaan in je dagelijkse leven?