ការចាក់ប្រេងតាំងនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

យើងចាប់ផ្ដើមដោយចម្រាញ់ខ្លួនយើងពីរាល់អ្វីៗដែលនាំឱ្យជីវិតយើងទៅជាពុល និងបំផ្លាញដល់ការដើររបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ។ រួចហើយ យើងនឹងបំពេញទីទំនេរអស់ទាំងនោះ ជាមួយនឹងរូបអង្គ និងព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធវិញ។ ឥឡូវនេះ យើងកំពុងរៀនដើរនៅក្នុងរបៀបរស់នៅ ដែលមានពោរពេញនិងហូរហៀរ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ការនេះអាចចាប់ផ្ដើមឡើងបានដោយការរុករកឃើញ ឬការរុករកឃើញជាថ្មី ក្នុងន័យថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពិតជាសព្វព្រះទ័យចង់មានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយើងជាប្រចាំ។ នៅថ្ងៃនេះ យើងនឹងចូលឱ្យបានកាន់តែជ្រៅ។

ជារឿយៗនិងជានិច្ចកាល នៅក្នុងសម្ព័ន្ធមេត្រីចាស់ ទឹកគឺតំណាងឱ្យព្រះវត្តមាន ហើយនិងកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ក្នុងខណៈពេលដែលយើងយករូបនិមិត្តសញ្ញានៃការថ្លែងទំនាយនេះ មកដាក់នៅលើជីវីតផ្ទាល់របស់យើង នោះយើងអាចមើលឃើញថាមានកម្រិតទីទៃផ្សេងពីគ្នា ដែលយើងអាចទទួលការចាក់ប្រេងតាំងពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលយើងអាចជ្រើសរើសយក ដើម្បីធ្វើកិច្ចប្រតិបត្តិ។ សម្រាប់អ្នកខ្លះ គេអាចប្រតិបត្តិតាមបាន នៅក្នុងការចាក់ប្រេងតាំង ដែលមានលក្ខណៈ ដូចទឹក លិចត្រឹមភ្នែកគោ (ជើង) របស់គេតែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកខ្លះទៀត គឺមានដល់ត្រឹមចង្កេះផង។ ហើយអ្នកខ្លះទៀត ទាល់តែដល់ត្រឹម ក ។ ទោះជាយ៉ាងណាមិញ មានរលកដ៏ធំសម្បើមនៅក្នុងទន្លេនៃព្រះ ដែលបានដាក់យើងទៅត្រង់ទីកន្លែង ដែលយើងពុំអាចឈរមាំ ដោយខ្លួនឯង តទៅទៀតបាន។ ជួសវិញ គឺយើងអាចបត់បែនទៅតាមរំហូរនៃព្រះ។

នៅក្នុង ១ យ៉ូហាន ២៖២៧ យើងមើលឃើញពីសេចក្ដីថ្លែងបញ្ជាក់ពីការចាក់ប្រេងតាំងនៃព្រះវិញ្ញាណ។

យើងឃើញពីសេចក្ដីថ្លែងបញ្ជាក់ចំពោះការចាក់ប្រេងតាំង ម្ដងទៀត ដូចមានចែងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ អេសាយ ១០៖២៧ គឺនៅក្នុងគ្រា ដែលមានពាក្យទំនាយ ចែងចំពោះប្រជារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ដែលនៅសេសសល់។ ចេញពីអត្ថបទគម្ពីរនេះ យើងអាចមើលឃើញថា ការចាក់ប្រេងតាំងនៃព្រះវិញ្ញាណមានអំណាចចេស្ដាដ៏ធំមហិមា ដូចដែលខគម្ពីរបានចែងថា ការចាក់ប្រេងតាំងនោះ អាច "កម្ទេចនឹម" និងសម្ពាយនៃទុក្ខ។

យើងត្រូវតែលន់តួពីចិត្តប៉ងប្រាថ្នារបស់យើងនៅចំពោះព្រះ ថាយើងលែងចង់ស្ថិតនៅត្រឹមតែជើងលិចត្រឹមភ្នែកគោ និងលិចត្រឹមតែចង្កេះ ដែលយើងធ្លាប់បានរស់នៅ និងប្រតិបត្តិតាមនោះតទៅទៀតហើយ។ យើងត្រូវការទូលសូមព្រះ​ គឺសូមព្រះអង្គឱ្យចម្រើនបន្ថែមដល់យើង ដើម្បីឱ្យយើងអាចហែលនៅក្នុងប្រេងអភិសេករបស់ព្រះអង្គ – គឺឱ្យយើងបានពេញ និងបានចាក់ប្រេងតាំងយ៉ាងគ្រប់លក្ខណៈ ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។