Paul Tripp se Daaglikse DankseggingsoordenkingVoorbeeld

Ons doen dit almal, waarskynlik elke dag. Ons het geen idee dat ons dit doen nie, maar dit het 'n groot invloed op die manier waarop ons onsself beskou en die manier waarop ons op ander reageer. Dit is een van die redes waarom daar soveel verhoudingsprobleme is, selfs in die huis van God. Wat is dit wat ons almal geneig is om te doen, wat soveel skade berokken? Ons almal vergeet.

In die besige en selfgesentreerdheid van ons lewens, vergeet ons ongelukkig hoe baie ons lewens geseën is en ingrypend deur genade verander word. Die feit dat God ons met sy guns geseën het toe ons sy toorn verdien het, verdwyn uit ons herinneringe soos 'n lied wat ons eens op 'n tyd geken het, maar nou nie meer kan onthou nie. Die realiteit dat splinternuwe genade ons elke oggend begroet, is nie die ding wat ons aangryp terwyl ons soggens rasend onsself vir die dag voorberei nie. As ons aan die einde van die dag ons uitgeputte koppe neerlê vir broodnodige slaap, kyk ons ​​dikwels nie terug na die baie genade wat uit God se hande op ons klein lewens neergedaal het nie. Ons dink nie gereeld na oor hoe ons lewens sou gelyk het as die genade van die Verlosser nie in ons persoonlike verhale ingeskryf was nie. Ongelukkig is ons almal geneig om vergeetagtig te wees. Vergeetagtigheid is gevaarlik, want dit vorm die manier waarop jy oor jouself en ander dink.

As jy aan genade dink, onthou jy ook dat jy eenvoudig niks gedoen het om dit te verdien waarmee genade jou geseën het nie. As jy genade onthou, is jy nederig, dankbaar en teer. As jy genade onthou, maak klagtes plek vir dankbaarheid en selfgerigte begeerte maak plek vir aanbidding. As jy egter genade vergeet, vertel jy jouself met trots dat jy dit wat jy het, self bereik het. As jy genade vergeet, neem jy krediet vir dit wat net genade kan lewer. As jy genade vergeet, noem jy jouself regverdig en verdienstelik, en leef 'n eiegeregtige en veeleisende lewe.

As jy genade vergeet en dink dat jy dit verdien, vind jy dit te maklik om nie genade aan ander te bewys nie. Trots dink jy dat jy kry wat jy verdien en hulle ook. Jou trotse hart is nie sag nie, daarom word dit nie maklik deur die benarde toestand van ander geroer nie. Jy vergeet dat jy meer in gemeen het met jou behoeftige broer as wat jy van hom verskil en erken nie dat nie één van julle voor God staan ​​as verdienstelik nie. Nederigheid is die grond waarin genade vir ander groei. Dankbaarheid vir genade wat ontvang is, is dít wat jou motiveer om genade te betoon. Paulus sê: "Wees vriendelik teenoor mekaar, sagmoedig en vergewe mekaar soos God in Christus julle vergewe het" ( Efesiërs 4:32).