Araw 3

Kung mayroong sinumang tauhan sa Biblia na maaaring magyabang pagdating sa pagdurusa, tiyak na ito ay si Apostol Pablo. Nagtiis siya ng maraming paghampas, pambubugbog, at pagbato. Naanod pa nga siya sa dagat at nakaranas ng kawalan ng tulog, kahubaran, gutom, uhaw, lamig, at maraming panganib! Gayunpaman, hindi siya nadaig ng mga suliraning ito; inisip niya ang mga ito bilang pansamantala, itinuring niyang magaang mga hamon.

Sa lahat ng tiniis ni Pablo, nanatili siyang nakatuon sa kanyang Ama. Sa Ama ni Jesus. Ama nating nasa langit.

Ang ating Ama—na ipinadala sa atin ng Kanyang Anak bilang isang sanggol, na nabuhay at kusang-loob na tinanggap ang kasalanan ng mundo—ang Diyos ng lahat ng kaaliwan. Ito ang ugat ng pagtitiwala ni Pablo: na ang kanyang kasalanan, at ang ating kasalanan, ay ganap nang nabayaran.

Habang nagdurusa si Jesus, nagdusa rin si Pablo. Tayo rin ay makakaranas ng sakit at pagdurusa paminsan-minsan, ang ilan sa atin ay higit sa iba. Gayunpaman, ang pagdurusa na ating tinitiis ay hindi maihahambing sa kagalakan, kapayapaan, at tagumpay na dumarating bilang gantimpala sa ating katapatan sa ating mabait na Ama, ang ating Haring si Jesus. Sa pag-asang iyon, makakatagpo tayo ng tunay na kaaliwan ngayon sa gitna ng anumang bagay na maaari nating tiisin.

Hakbang ng Pagkilos: Sandaling huminto at pag-isipan kung paano binago ng pagdating ni Jesus sa mundong ito ang iyong buhay nang walang hanggan. Magnilay-nilay sa Banal na Kasulatan ngayon, na nagpapahintulot sa Banal na Espiritu na bigyan ka ng bagong pananaw sa anumang hamon na maaaring kinakaharap mo.