நாள் 8

தற்போதைய வலி மக்களை வேடிக்கையான விஷயங்களைச் செய்ய வைக்கும். பொதுவாக, வலியின் தொடக்கத்தில், உடல் ரீதியாகவோ அல்லது உணர்ச்சி ரீதியாகவோ, நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்கள் இரக்கமுள்ளவர்களாகவும் புரிந்துகொள்ளக்கூடியவர்களாகவும் இருப்பார்கள். ஆனால் புதுமை தேய்ந்து போக, இரக்கம் குறைந்து, அனுமானங்கள் வேரூன்றலாம். நம்முடைய இந்த நிலைமைக்கு ஏதாவது நாம் செய்தோமா? அது தண்டனையா? கர்த்தரால் நாம் கவனிக்கப்படாமல் இருக்கிறோமா?

எலிசபெத்தும் சகரியாவும் பல ஆண்டுகளாக குழந்தையில்லாமல் இருந்தனர். அவர்கள் பல தம்பதிகளைப் போல ஒரு குழந்தைக்காக ஏங்கியது மட்டுமல்லாமல், குறிப்பாக அவர்களின் காலத்தில் மலட்டுத்தன்மை, மற்றவர்களை ஏளனமாகப் பார்க்க வைத்தது, இது அவர்களின் இதய வலியை அதிகரித்தது. அவர்கள் எதிர்பார்த்தபடி ஒரு குழந்தையைப் பெற்றெடுப்பது நடக்கப்போவதில்லை என்பதை அவர்கள் முதல் முறையாக உணர்ந்ததில் இருந்து, நீண்ட காலம் வரை அந்த வலி நீடித்தது.

பருவங்கள் வருடங்களாக அல்லது பல தசாப்தங்களாக மாறும்போது நாம் எப்படி வலியை நாணயத்துடனும் நேர்மையுடனும் கடந்து செல்வது?

எலிசபெத்தும் சகரியாவும் ஒரு குழந்தைக்கான தங்கள் நம்பிக்கைக்கும் (அது நாளுக்கு நாள் நிறைவேறாமல் இருப்பதைப் பார்ப்பது எவ்வளவு வேதனையாக இருந்தாலும் கூட), ஒரு ஆசாரிய குடும்பத்தின் கடமைகளுக்கும் விசுவாசமாக இருந்தனர். உடைந்த உலகில் ஏமாற்றமும் நம்பிக்கையும் இணைந்து வாழ முடியும் என்பதை அவை நமக்குக் காட்டுகின்றன. நமக்கு ஏன் வலி இருக்கிறது என்று புரியாவிட்டாலும், அவர் இறைவன் என்பதால், நம் வாழ்வில் இறைவனை நம்பலாம்.

ஒரு நாள், அவர்களின் எதிர்காலத்திற்கான பிரார்த்தனைகள் அவர்களின் தற்போதைய யதார்த்தமாக மாறியது. தேவதூதர் சகரியாவிடம் ஒரு குழந்தைக்கான அவர்களின் ஜெபங்களை கடவுள் கேட்டார் என்று கூறினார். மனிதனால் சாத்தியமற்றதாகத் தோன்றியவை திடீரென்று கடவுளால் நிஜமாக்கப்பட்டது. எந்தவொரு நம்பிக்கையையும் விட்டுவிடுவதற்கு உலகம் உங்களுக்கு காரணங்களைத் தெரிவிக்கும்போது, ​​வரலாறு முழுவதும் பெரும் கருணைக்கு முன்னோடியாக பெரும் வேதனையின் கண்ணீர் இருந்தது என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். அடிமைத்தனத்தில் இருந்த இஸ்ரவேலைக் கேட்ட அதே கடவுள், சவுலை விட்டுத் தப்பி ஓடிய தாவீதையும், எலிசபெத்தின் மனவேதனையையும் கேட்ட அதே கடவுள் உங்கள் உதடுகளின் ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் கேட்கிறார்.

இந்த வாரம், தற்போதைய வலியில் நாங்கள் சாய்ந்துள்ளோம். நாம் சுய பரிதாபப்படுவதற்கு அல்ல, ஆனால் நம்முடைய தற்போதைய வலி, இறைவனுடன் இணைவதற்கும், அவர் அவருடைய வார்த்தைக்கு உண்மையுள்ளவர் என்றும், அதன் மூலம் மகிழ்ச்சி வர இருக்கிறது என்ற (அது எவ்வளவு பெரியதாக அல்லது சிறியதாக இருந்தாலும்) நம் நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்த, நமது சோதனைகளின் ஊடாய் வாய்ப்பளிக்கிறது. நம் சூழ்நிலைகளை, அசௌகரியமாக பார்க்காமல், முழு மனதுடன் பின்தொடர்பவர்களுக்கு கடவுள் அளிக்கக்கூடிய ஆறுதலைத் தேடுவோம்.

செயல் படி: உங்கள் வாழ்க்கையிலும் அதைச் சுற்றியும் நீங்கள் பார்க்கும் தற்போதைய வலி என்ன? உங்கள் ஜெபங்களையும் கடவுளின் பிரசன்னத்தில் ஆறுதலைத் தேடுவதையும் விட்டுவிடாதீர்கள். இன்று ஜெபத்தில் அந்த காயங்களை இறைவனிடம் ஒப்படைத்து இறைவன் மேலான உங்கள் நம்பிக்கையை மீண்டும் உறுதி செய்யுங்கள்.