Vit i Ri, Mëshira të RejaShembull

Perëndia të thërret të besosh dhe pastaj punon me zell për të të shndërruar në një person që me të vërtetë jeton me anë të besimit.

Nuk e di sa ke menduar për këtë, por besimi nuk është i natyrshëm për ty dhe mua. Dyshimi është i natyrshëm. Frika është e natyrshme. Të jetosh në bazë të përvojës tënde të mbledhur, është e natyrshme. Të ngulmosh me katalogun personal aktual të "po sikur-eve" në mendjen tënde përpara se të shkosh për të fjetur ose kur zgjohesh në mëngjes, është e natyrshme. Të jetosh bazuar në të menduarit e trurit dhe ndjesive të tua fizike, është e natyrshme. Të kesh zili jetën e dikujt tjetër dhe të pyesësh pse nuk është jeta jote, është e natyrshme. Të urosh që të ishe më suprem ndaj njerëzve, situatave dhe vendndodhjeve nga sa mund të jesh ndonjëherë, është e natyrshme. Të manipulosh drejtimin tënd drejt kontrollit personal në mënyrë që të garantosh se do të marrësh atë që mendon se të nevojitet, është e natyrshme. Të kërkosh në horizont për paqen që do ta gjesh vetëm vertikalisht, është e natyrshme. Të dëshirosh me ankth për ndryshim në gjërat që nuk ke aftësi t'i ndryshosh, është e natyrshme. T’i japësh hapësirë dëshpërimit, dekurajimit, depresionit ose dëshpërimit, është e natyrshme. T’i shkaktosh vetes mpirje nga punët e shumta, gjërat materiale, mediat, ushqimet ose ndonjë substancë tjetër, është e natyrshme. Të ulësh standartet e tua për t'u marrë me zhgënjimin tënd, është e natyrshme. Por besimi thjesht nuk është i natyrshëm për ne.

Pra, me hir, Zoti na dhuron të besojmë. Siç thotë Pali tek Efesianëve 2:8, besimi është vërtet dhurata e Perëndisë. Nuk ka asnjë funksion më kundërintuitiv për qeniet njerëzore mesatare, të dëmtuar nga mëkati, sesa besimi në Zot. Me siguri, ne do ta vendosim besimin tonë në shumë gjëra, por jo te një Zot që nuk mund ta shohim ose dëgjojmë, i cili bën premtime aq madhështore sa duken të pamundura për t'i mbajtur. Zoti na jep fuqinë që pikë së pari të besojmë, por Ai nuk ndalet këtu. Me anë të hirit Ai punon në situata, vendndodhje dhe marrëdhënie të jetës sonë të përditshme për të na shndërruar, përpunuar, përkulur dhe formuar në njerëz që ndërtojnë jetën bazuar në besimin radikal, se Ai me të vërtetë ekziston dhe Ai vërtet i shpërblen ata që e kërkojnë Atë (Hebr.11: 6).

Herën tjetër, kur të përballesh me një të papritur, një moment vështirësie që me të vërtetë nuk do doje të përjetoje, mbaj mend se një moment i tillë nuk vë në pah një Zot që të ka harruar, por një që është afër teje dhe duke bërë në ty një gjë shumë të mirë. Ai po të shpëton nga mendimi se mund të jetosh jetën për të cilën je i caktuar të jetosh, duke u mbështetur në burimet e papërshtatshme të mençurisë, përvojës, drejtësisë dhe forcës tënde; dhe Ai po të shndërron në një person që jeton një jetë të formuar nga besimi radikal me në qendër Zotin. Ai është mjeshtri i fundit dhe ne jemi balta e Tij. Ai nuk do të na largojë nga përpunimi i Tij, derisa gishtat e Tij të na formojnë në ata njerëz që me të vërtetë besojnë dhe nuk dyshojnë.