Vit i Ri, Mëshira të RejaShembull

Për besimtarin, frika është gjithnjë Zoti i harruar. Nëse Zoti është sovran dhe sundimi i tij është i plotë, i mençur, i drejtë dhe i mirë, pse do të kesh frikë?

Fjalët e Ezekias, mbretit të Judës, tingëllojnë si të vërteta edhe sot, siç bënë në momentin e frikshëm shekuj e shekuj më parë kur u folën për herë të parë. Juda ishte pushtuar nga mbreti i fuqishëm i Asirisë, Senasheribi. Ezekia përgatiti dhe armatosi Judën për betejë, por nuk është gjithçka që bëri. Ai iu drejtua njerëzve me një çështje më të rëndësishme. Ai e dinte që në këto momente njerëzit e Zotit shpesh kishin frikë dhe ai e dinte se nga vinte ajo frikë. Shpesh në këto momente sfidash, njerëzit e Perëndisë do të frikësoheshin sepse kishin amnezi identiteti. Ata do të harronin se kush ishin si bij të Perëndisë dhe do të harronin se kush është Zoti në të gjithë fuqinë dhe lavdinë e Tij të Plotfuqishme. Kështu që në këtë moment, Ezekia e dinte që ai nuk mund të ishte thjesht një mbret i mirë dhe një gjeneral i aftë; ai gjithashtu duhet të jetë një pastor i mençur për popullin e tij.

Ndërsa ishin duke u përgatitur për sulmin e Asirisë, Ezekia nuk donte që njerëzit e Judës të mendonin se ata nuk kishin më guxim për betejë, përvojë për luftë dhe aftësi me armë. Ai donte që ata të dinin se ata ishin bekuar në mënyrë mahnitëse me një përbërës tjetër, me diçka që ata nuk mundeshin dhe nuk duhet ta harronin. Prandaj ai tha: “Tregohuni të fortë dhe trima! Mos kini frikë dhe mos u tronditëni para mbretit të Asirisë dhe para morisë që është me të….Me të është një krah prej mishi, por me ne është Zoti, Perëndia ynë, për të na ndihmuar dhe për të luftuar në betejat tona.” (2 Kronik. 32:7-8)

Do të vijë një moment kur do të pyesësh: "Ku mund ta gjej guximin për t’u përballur me atë që po përballem?" Ezekia i përgjigjet pyetjes tënde: "Kërko dhe mbaj mend Perëndinë tënd." Si fëmijë i Perëndisë, ti kurrë nuk do mbetesh vetëm për të luftuar.