Ku Tobie, Boże mójPrzykład

Czy to prawdziwy ja?

Łatwiej jest służyć albo pracować dla Boga bez wizji i bez powołania, bo wtedy nie przejmujesz się tym, czego On wymaga. Twoim przewodnikiem staje się zdrowy rozsądek pokryty warstwą chrześcijańskich emocji. Jeśli nie przyjmiesz Bożego powołania, to ze świeckiej perspektywy może ci się lepiej powodzić, możesz odnieść większy sukces i mieć więcej wolnego czasu. Kiedy jednak przyjmiesz nakaz Jezusa Chrystusa, to pamięć o tym, o co prosi cię Bóg, będzie cię stale popychać do spełniania Jego woli. Nie będziesz już w stanie pracować dla Niego w oparciu o zdrowy rozsądek.

Do czego w swoim życiu "przywiązuję wagę"? Jeśli nie zostałem owładnięty przez Jezusa Chrystusa i nie poddałem Mu się, to będę przywiązywał wagę do czasu, jaki poświęcam Bogu i moich pomysłów na posługę. Również do swojego życia będę "przywiązywał wagę". Jednak Paweł stwierdził, że nie przywiązuje wagi do swego życia, więc mógł pełnić posługę, do której został powołany i nie tracił energii na nic innego. Ten werset ukazuje niemal świętą irytację Pawła proszeniem go, by w ogóle pomyślał o sobie. Wszystko, co nie dotyczyło wypełniania otrzymanego powołania było mu zupełnie obojętne. Nasze zwyczajne i racjonalne służenie Bogu może w gruncie rzeczy konkurować z naszym całkowitym poddaniem się Mu. Nasza racjonalna praca bazuje na następującej argumentacji, kierowanej do siebie samych: “Pamiętaj jaki tu jesteś użyteczny, pomyśl jaką masz wartość w tego rodzaju pracy". Tego typu postawa preferuje twój osąd, zamiast bycia prowadzonym przez Jezusa Chrystusa w kwestii tego, gdzie powinienem iść i gdzie mógłbym być najskuteczniej użyty. Nigdy nie zastanawiaj się czy jesteś przydatny czy nie, lecz pamiętaj, że: "już nie należysz do siebie samego" (zob. 1 List do Koryntian 6:19), ale do Niego.

O Panie, w swej łasce pokaż wizję mojej pracy dla Ciebie oraz Twoje nieskończone horyzonty i udziel mi rad dotyczących Twojego działania w tym miejscu.