Ku Tobie, Boże mójPrzykład

Źródło obfitej radości

Paweł mówił tu o rzeczach, które sprawiają wrażenie, że mogą oddzielić wierzącego od Bożej miłości. Niesamowite jednak jest to, że nic nie może stanąć między Bożą miłością a wierzącym. To, co wspomniał Paweł w tym fragmencie, może i zakłóca bliską społeczność naszej duszy z Nim, nic nie jest jednakże w stanie stanąć pomiędzy miłością Boga a duszą wierzącego na poziomie duchowym. Fundament leżący u podstawy chrześcijańskiej wiary jest niezasłużonym, bezgranicznym cudem Bożej miłości ukazanej na krzyżu Kalwarii; miłości, na którą nie można zasłużyć i nigdy się nie zasługuje. Paweł upatruje tu przyczyny, dla której: "we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo”[BT]. Jesteśmy megazwycięzcami mającymi radość pochodzącą z doświadczania rzeczy sprawiających wrażenie, że nas przytłoczą.

Ogromne fale, które przeraziłyby normalnego pływaka, są źródłem niesamowitej ekscytacji płynącego na niej surfera. Zastosujmy to do naszych warunków. Rzeczy, których staramy się uniknąć i z nimi walczyć — ucisk, cierpienie i prześladowanie — są właśnie tymi rzeczami, które przynoszą obfitą radość w nas. “Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował” - “Ale w tym wszystkim” - nie na przekór temu wszystkiemu, ale w samym środku tego. Wierzący zna radość Pana nie pomimo ucisku, ale z jego powodu. Paweł stwierdza: “Przepełnia mnie radość w każdym naszym ucisku” (2 List do Koryntian 7:4).

Niesłabnący blask, będący efektem obfitej radości, nie buduje się na niczym przemijającym, lecz na miłości Boga, której nic nie może zmienić. Życiowe doświadczenia - te przeżywane codziennie lub przerażające - nie mają mocy by: “nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu” (List do Rzymian 8:39).

Panie, wychwalam Cię za radość w moim życiu w tym miejscu - za miłość żony i dziecka, za studentów, za łaski Ducha Świętego. Jakimże to miejsce jest cudem radości i promiennym błogosławieństwem!