#JESUSPrzykład

Dla jednych koniec, dla innych początek

To co mnie najbardziej uderza w wyznaniu setnika, to okoliczności w których rozpoznaje w Jezusie Syna Bożego. On dochodzi do tej wiary dokładnie w tym momencie, w którym wszyscy inni albo wątpią albo drwią.

Kiedy Jezus umiera, uczniowie się rozpraszają, Maria i towarzyszące jej kobiety rozpaczają, Józef z Arymatei szykuje grób, dalsi i bliscy znajomi chowają się przerażeni w wieczerniku. Ciemność zaległa ziemię - jedni drwią, a inni rozpaczają. Uczniowie może opłakują nie tylko śmierć Jezusa, ale też swoje trzy lata spędzone w jego służbie, które teraz wydają się zmarnowane. Wygląda na to, że wszystko się skończyło. To nie jest dobry klimat dla wiary. A setnik dokładnie odwrotnie niż wszyscy wokół, dopiero teraz zaczyna wierzyć.

Ta historia pokazuje, że nie ma takiej beznadziei, w którą Bóg nie mógłby wnieść przezwyciężającego wszystko światła wiary. Nie ma takiej porażki, w której oczyma wiary nie dałoby się dostrzec chwały Bożej i Jego zwycięstwa. I może paradoksalnie, właśnie w tych momentach, w których uwierzyć jest najtrudniej, Bóg przychodzi do nas w sposób pozwalający nam zrozumieć kim On naprawdę jest.

Kiedy uczniowie myślą, że wszystko się skończyło, i przeżywają strach oraz zwątpienie, rzymski setnik patrząc dokładnie na te same okoliczności, dostrzega nadzieję, tryumf i przygotowany przez Boga ratunek. Oczy wiary rządzą się paradoksami. Tam, gdzie jedni widzieli zwątpienie, inni dostrzegli wiarę, tam gdzie jedni widzieli strach, ktoś inny znalazł odwagę.

pastor Michał Włodarczyk