UrazaPrzykład

Przebaczenie uraz 

Czy nie zdenerwowali cię kiedyś nieuważni kierowcy na ulicy, przez których musiałeś z całej siły wcisnąć pedał hamulca? Mnie na pewno tak. Po przewróceniu oczami i wycedzeniu sarkastycznego komentarza, mogłam im życzyć zaliczenia mandatu. 

Dlaczego pozwalamy takim drobnostkom decydować o całym naszym dniu? Dlaczego tak łatwo urażają nas działania innych osób?

Być może zbyt łatwo identyfikujemy się ze stroną mającą rację. Weźmy mój przykład z samochodem. Możesz sobie myśleć tak: Ja bym nigdy nikomu nie zajechała drogi, bo jestem świetnym kierowcą. 

Zasadniczo złościmy się, bo zakładamy, że jesteśmy lepsi niż ten zły kierowca. Bardzo łatwo zapominamy, że wszyscy jedziemy na tym samym - niedoskonałym - wózku. Wszyscy mamy braki wobec doskonałości Boga. 

Możemy nawet zakładać, że inni celowo nas prowokują albo ranią. Wyrabiamy sobie negatywne zdanie na temat innych w oparciu o to krzywdzące założenie. Nie możemy dopuścić, by nasze nieuzasadnione uczucia siały spustoszenie w naszym życiu. Uczucia mają nam na coś wskazywać, a nie dyktować. Rozpoznaj je, ale potem skup się na faktach.

Oto trzy sposoby na poradzenie siebie ze zbyt łatwym urażaniem się.

1. „W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a jego ozdobą jest niepamięć o krzywdach" Przypowieści Salomona 19:11 [SNP] oferują nam mądrość zapominania urazy. Ludzie nie zawsze ranią nas celowo. Więc jeśli masz coś zakładać, to załóż, że nie zamierzali cię zranić. Może reagują na realne zranienie i stres w swoim życiu. Zapewne ty i ja wypowiadaliśmy krzywdzące słowa w sposób niezamierzony, a ludzie okazywali nam łaskę. Odwzajemnijmy to. Dojrzały wierzący powstrzymuje się od snucia przypuszczeń i wybiera niepamięć o krzywdach.

2. Rozchmurz się. Gdy czujemy się urażeni, to zakładamy, że ta osoba miała nas na myśli. To arogancja, mój drogi przyjacielu. Jest duża szansa, że nawet nie wystąpiłeś w tym równaniu, gdy zrobili lub powiedzieli coś urażającego. Rozchmurz się, bo nie jesteś pępkiem świata; rozchmurz się i odpuść urazę nim cię obciąży.

3. Nie trać umiaru. Kiedy czujesz jak rośnie w tobie uraza, to zadaj sobie pytanie, dlaczego cię to niepokoi. Czy ta kwestia będzie miała jakieś znaczenie za dzień lub tydzień? Musimy dojść do rdzenia tego, dlaczego jesteśmy zdenerwowani. Jedyne co zyskujemy dzięki urazie to chaos w naszym wnętrzu.

Pamiętaj: Nikt cię nie zmusi do bycia urażonym. Czy ludzie będą wypowiadali niszczące słowa, wobec których trudno nie czuć urazy? Tak. Czy możemy ich powstrzymać? Nie. 

Nie możemy decydować o ich działaniach, ale możemy decydować o reakcji na nie — jak odpuszczenie, albo postawienie granic w sytuacjach, w których nieustannie nas ranią. Następnie możemy zapomnieć urazy i unikać sytuacji, w których nasza uraza niebezpiecznie się nasila. 

-Cindy, uczy się odporności na urazę  

Pomódl się: Ojcze, pomóż mi kroczyć w wolności od urazy. Pragnę hojnie obdarzać ludzi łaską, której Ty tak obficie mi użyczyłeś. W imieniu Jezusa. Amen.