UrazaPrzykład

Przebaczenie to koncepcja znana nam wszystkim. Wiemy, że mamy nim obdarzać innych, ale łatwo to powiedzieć, lecz trudniej wykonać. Przez kilka kolejnych dni będziemy rozmawiać o przebaczaniu innym, sobie samym, a nawet Bogu. W oparciu o prawdziwe doświadczenia ludzi odkryjesz, jak można odnaleźć wolność poprzez przebaczanie. 

Kiedy dawniej wyobrażałam sobie przebaczanie innym, to zawsze miałam w głowie taki obraz: po pierwsze, ta druga osoba sama zdaje sobie sprawę z tego, co zrobiła i jak głęboko mnie zraniła. Po drugie, przychodzi do mnie z wielkimi przeprosinami, mając wolę dołożenia wszelkich starań i wysiłków, by wszystko naprawić w relacjach ze mną. Brzmi całkiem prosto, no nie? 

Sama się z siebie śmieję, kiedy to piszę, bo wiem, że ten idealistyczny obraz jest nieprawdziwy. Okazuje się, że przebaczenie nie dotyczy tej drugiej osoby. Przebaczenie to decyzja, którą muszę podjąć ja sam - decyzję o odpuszczeniu urazy oraz wyborze wolności i miłości zamiast złości. Wyborze pokoju, zamiast bólu. Decyzji o utrzymaniu relacji, zamiast upieraniu się kto ma rację.  

Co dziwne, wystarczy, że postanawiam podjąć decyzję o przebaczeniu, a relacje zwykle już się poprawiają. 

To nic nowego. To rzecz znana, odkąd ludzie zaczęli się nawzajem ranić. Wszyscy mamy wybór: upierania się przy urazie, którą w sobie nosimy, czyli tę samo-uzasadniającą siebie złość, która nas przygniata i strzeże szczegółowego wykazu krzywd uczynionych nam przez tę druga osobę albo puszczenia tego, odsunięcia na bok naszej pychy i powzięcia decyzji, że warto powalczyć o tę relację przez darowanie tej osobie przebaczenia.  

Sprawa wygląda następująco: trzymanie w sobie urazy, to jak trzymanie się kaktusa. Też tak na to popatrz. Kaktus utrzymuje innych z dala od ciebie, a ból - wewnątrz ciebie. To nieważne, że ktoś inny dał ci tego kaktusa. Twoja odpowiedzialność polega na odłożeniu go.  

W Liście do Efezjan 4, Paweł zachęca Kościół do odłożenia słów goryczy, gry emocji, zemsty, przekleństw i zniewag. Zamiast tego, niech kierują do siebie życzliwe i pełne miłości słowa. Dlaczego? Ponieważ Bóg przebaczył nam z łaski. 

Wybitnie nie zasługujemy na przebaczenie, a jednak Jezus daje nam je za darmo. Jesteśmy wzywani do bycia jak On. By innym ukazywać miłość Chrystusa. Czy można sobie wyobrazić jakiś lepszy sposób na pokazanie Jego miłości do innych niż przebaczenie im?

—Madison, puszczając kaktusa i inwestując w życzliwość 

Zadaj sobie pytanie: Jakie żale w sobie trzymasz? Jak możesz je puścić i wybrać przebaczenie? 

Pomódl się: Boże, dziękuję Ci za Twoje przebaczenie, które dałeś nam darmo, a na które nie zasłużyliśmy. Pomóż nam wylewać naszą miłość i łaskę na innych ludzi. Zmiękcz nasze serca dla tych, którzy uczynili nam krzywdę, pomóż nam stać się bardziej podobnym do Ciebie przez kochanie innych tak jak Ty. W imieniu Jezusa. Amen.