Codzienne rozważania Paula Trippa na Święto DziękczynieniaPrzykład

Chciałbym móc powiedzieć, że zawsze jestem zadowolony. Chciałbym móc powiedzieć, że nigdy nie narzekam i że nigdy nie zazdroszczę innym tego, co mają. Że nigdy nie zazdrościłem życia innej osobie. Chciałbym móc powiedzieć, że nigdy nie myślałem, że Bóg dał komuś innemu coś, co było przeznaczone dla mnie. Chciałbym móc powiedzieć, że chętniej liczę otrzymane błogosławieństwa niż wyliczam to, czego nie mam i że mój apetyt na rzeczy nie jest taki duży. Chciałbym, żeby moje serce w końcu było usatysfakcjonowane.

To wszystko życzenia, ponieważ w moim przypadku nie są one jeszcze całkowicie prawdziwe. Zazdrość nadal czai się w moim sercu. Jest to jeden z mrocznych skutków grzechu, który wciąż tam mieszka. Dlaczego Biblia tak mocno sprzeciwia się zazdrości? Dlatego, że kiedy zawiść rządzi twoim sercem, nie rządzi nim Boża miłość. Zastanówmy się, co czyni zazdrość. Zakłada, że ​​zasługujesz na błogosławieństwa, na które nie zasługujesz. Kiedy w twoim sercu rządzi zazdrość, postawa „jestem błogosławiony” zostaje zastąpiona postawą „zasługuję”. Zazdrość jest samolubna. Zazdrość zawsze stawia cię w centrum świata. Wszystko krąży wokół ciebie. Powoduje, że patrzysz na życie wyłącznie z perspektywy swoich pragnień, potrzeb i uczuć.

Niestety, zazdrość powoduje, że kwestionujesz dobroć, wierność i mądrość Boga. Zazdrość zarzuca Bogu, że nie wie, co robi lub nie jest wierny temu, co obiecał. Kiedy jesteś przekonany, że błogosławieństwo, które otrzymała inna osoba, powinno należeć do ciebie, nie masz problemu tylko z tą osobą, masz problem z Bogiem. Kiedy zaczynasz kwestionować dobroć Boga, przestajesz zwracać się do Niego o pomoc. Czemu? Ponieważ nie szuka się pomocy u kogoś, w kogo się wątpi.

Zazdrość robi jeszcze coś innego, co prowadzi do śmierci duchowej. Zakłada zrozumienie, którego nikt nie posiadł. Zazdrość nie tylko zakłada, że ​​wiesz więcej o życiu drugiej osoby, niż mógłbyś się kiedykolwiek dowiedzieć,. Zakłada również, że masz doskonalsze niż Bóg zrozumienie tego, co jest właściwe. Ponadto zazdrość sprawia, że ​​zapominasz o niezwykłej łasce od Boga, która nas wybawia, przemienia i umacnia. Jesteś tak zajęty wyliczaniem tego, czego nie masz, że ogromne błogosławieństwa łaski Bożej — błogosławieństwa, na które nie mogliśmy zapracować, których nie mogliśmy osiągnąć lub na które nie zasłużyliśmy — pozostają przez ciebie niezauważone i niecelebrowane. A ponieważ zazdrość koncentruje się bardziej na tym, czego chcesz, niż na życiu, do którego powołał cię Bóg, powstrzymuje cię od zwracania uwagi na Boże przykazania i ostrzeżenia, a tym samym stawia cię w moralnym niebezpieczeństwie. Jedynym rozwiązaniem na wyzbycie się zazdrości jest zbawcza łaska Boża — łaska, która zmienia egocentrycznych grzeszników w radosnych i usatysfakcjonowanych czcicieli Boga.