Codzienne rozważania Paula Trippa na Święto DziękczynieniaPrzykład

Stanowi to element każdego z naszych teologicznych założeń, jednak w rzeczywistości nie żyjemy tak, jakbyśmy w to wierzyli. Wszyscy mówimy, że wierzymy, że jest coś więcej. Deklarujemy, że naprawdę wierzymy w życie po śmierci. Nasza formalna teologia obejmuje fakt nowego nieba i nowej ziemi. Jednak mamy tendencję do życia w niepokoju i determinacji, które pojawiają się, gdy wierzymy, że wszystko, co mamy, to tu i teraz.

Oto co stanowi problem naszej codzienności: jeśli nie skupiasz oczu swojego serca na raju, który ma nadejść, będziesz próbować zmienić ten biedny, upadły świat w raj, którym on nigdy się nie stanie. W sercu każdego żyjącego człowieka jest tęsknota za rajem. Płacz malucha, który właśnie upadł, jest wołaniem o raj. Łzy dziecka w wieku szkolnym, które zostało odrzucone na placu zabaw, to łzy sięgające raju. Ból samotności, który odczuwa osoba pozbawiona przyjaciół i rodziny, jest bólem tęsknoty za rajem. Ból, który odczuwa para, gdy ich małżeństwo się rozpada, jest bólem tych, którzy wołają o raj. Smutek, który czuje starzec, gdy jego ciało słabnie, to smutek tęsknoty za rajem. Wszyscy nosimy w sobie tę tęsknotę, nawet jeśli nie jesteśmy jej świadomi, ponieważ została ona tam umieszczona przez naszego Stwórcę. Bóg włożył wieczność w nasze serca (Prz 3:11). Nasz płacz to coś więcej niż krzyk bólu, to także tęskne wołanie za czymś większym i lepszym niż to, czego kiedykolwiek doświadczymy w tym upadłym świecie.

Kiedy o tym zapomnisz, będziesz harował, aby zmienić ten moment w raj, którym przecież nigdy nie będzie. Twoje małżeństwo nie będzie rajem. Twoja praca nie będzie rajem, za którym tęsknisz. Twoje przyjaźnie nie będą rajem, którego pragnie twoje serce. Świat wokół ciebie nie będzie funkcjonował jak raj. Twoje dzieci nie dostarczą ci raju. Nawet twój kościół nie dorówna rajskim standardom. Jeśli jesteś dzieckiem Bożym, masz zagwarantowany raj, ale nie będzie go tutaj i teraz. Wszystko, co teraz cię rozczarowuje, ma przypominać, że jest coś więcej i sprawić, że zatęsknisz za rajem, który ma nadejść. Niespełnione marzenia, przypominają ci, że to nie jest raj. Przypominają ci o tym więdnące kwiaty czy choroby zakaźne. Grzech, który cię zniewala, powinien ci stale przypominać, że to nie jest raj. Żyj nadzieją, bo raj na pewno nadejdzie i przestań prosić o to, by ten upadły świat stał się rajem, którym nigdy nie będzie.