Codzienne rozważania Paula Trippa na Święto DziękczynieniaPrzykład

To prawda, że ​​jednym z największych grzechów w naszych relacjach jest grzech zapominania. Rozważmy następującą przypowieść Jezusa:

Dlatego Królestwo Niebios przypomina pewnego króla, który postanowił uporządkować rachunki z poddanymi. W trakcie tych porządków przyprowadzono mu jednego dłużnika winnego sześćdziesiąt milionów denarów. A ponieważ nie miał z czego oddać, król polecił go sprzedać — wraz z żoną, dziećmi oraz całym dobytkiem — i w ten sposób odzyskać pożyczkę. Zadłużony sługa padł jednak na kolana i zaczął prosić: Okaż mi cierpliwość. Oddam ci wszystko. I pan zlitował się nad nim. Uwolnił go, a dług umorzył. Ułaskawiony dłużnik wyszedł i wtedy spotkał kolegę — sługę, podobnie jak on sam — który był mu winien sto denarów. Doskoczył do niego, chwycił go za gardło i syknął: Oddaj, coś winien. Kolega zaś padł na kolana i zaczął prosić: Okaż mi cierpliwość. Oddam ci wszystko. Lecz ułaskawiony dłużnik nie przystał na to. Przeciwnie, doprowadził do uwięzienia kolegi na czas spłaty długu. Gdy inni poddani dowiedzieli się o tym, co zaszło, zrobiło im się przykro. Poszli też i o wszystkim, co się stało, dokładnie opowiedzieli panu. Wtedy król wezwał sługę do siebie i zarzucił mu: Ty niegodziwcze! Umorzyłem ci cały dług, dlatego że mnie prosiłeś. Czy i ty nie powinieneś zlitować się nad swoim kolegą, tak jak ja zlitowałem się nad tobą? (Mt 18:23-33)

Wszyscy bywamy podobnie zapominalscy. Wszystkim nam zdarza się zapominać o niezwyklej miłości i miłosierdziu, które zostały na nas wylane bez miary. Wszyscy potrafimy zapomnieć, że nigdy nie moglibyśmy zarobić ani zasłużyć na to co najlepsze w naszym życiu; mamy to wszystko wyłącznie dzięki łasce. Problem w tym, że w takim samym stopniu, w jakim zapominasz o otrzymanej łasce, zapominasz też o okazywaniu łaski innym. Jeśli zapomnisz, jak wiele zostało ci wybaczone, łatwiej jest ci nie wybaczać ludziom z twojego otoczenia. Jeśli zapomnisz o sercu wdzięcznym za miłość, którą za darmo otrzymałeś, trudniej jest ci kochać innych tak, jak powinieneś.

Jest odwieczną prawdą, że nikt nie obdarowuje łaską lepiej niż osoba, która jest głęboko przekonana, że ​​sama jej potrzebuje i że została ona nią obdarowana przez miłosiernego Boga. On daje nam to, na co sami nigdy nie moglibyśmy zapracować. Dlaczego więc odwracamy się od innych i odmawiamy ofiarowania im tego samego aż nie sprostają oni naszym standardom? Wezwanie do przebaczenia natychmiast uwidacznia jak bardzo sami go potrzebujemy. Wezwanie do obdarowania łaską ukazuje, jak bardzo sami potrzebujemy łaski. Wezwanie do wybaczenia jest jednocześnie wezwaniem do pamiętania i do wdzięczności. Jeśli pamiętasz, jak wielkie są twoje upadki, jesteś łagodny wobec innych, którzy także upadają i pragniesz dla nich tej łaski, która jest twoją jedyną nadzieją. Niech Bóg obdarzy nas łaską pamiętania i chęcią dawania innym tego, co my otrzymaliśmy.