Brood en wijn - Leesplan rond het avondmaalVoorbeeld

Test jezelf nou eens als het gaat over je relatie met de ander. Is de relatie inderdaad goed? Dat je het waardig kan vieren? Dat is iets wat we in een week van voorbereiding hebben te doen. Om daarnaar te kijken. Jezelf testen, beproeven. En dat is niet alleen dus heel diep in jezelf gaan zitten wroeten als het ware. Dat is het misschien in de geschiedenis geworden, van: ‘Ben ík nou waardig?’ Want daar gaat het niet om. Het gaat over de manier van vieren en daarin om de houding ten opzichte van de naaste. Kijk daar eens naar. Ben ik van harte bereid om die ander te dienen, zoals het avondformulier dat zegt? Of eigenlijk niet? En als je inderdaad jezelf beproeft en je denkt: ‘Mijn houding ten opzichte van de ander is niet goed’, dan moet je je daarvan bekeren. En het zo vieren.

Want laat het heel helder zijn: Paulus gaat er in dit gedeelte wel vanuit dat de gemeente het avondmaal viert. Hij zegt ook nergens dat ze het níet vieren. Nee, je moet jezelf beproeven en álzo eten. Dus het eten, het gebruiken van het avondmaal, wordt verondersteld. Dat is de normale, christelijke levenshouding.

Zelfbeproeving wil je nooit van het avondmaal afhouden, maar je er juist brengen! Wel in de goede houding. In de goede houding ten opzichte van God en in de goede houding ten opzichte van elkaar. Overdenk eens even wie je bent voor God, zegt het avondmaalsformulier. Dat jij inderdaad met alles wát je bent en wie je bent toch ook maar een schamel mens bent, maar dat God dan tóch naar je omziet, wat is dat toch een wonder! Dat Hij je zelfs aanziet alsof je volmaakt bent. Alsof je helemaal nooit zonde had gedaan. Prachtig! Zo kijkt God dan naar mij. Ik kan het me haast niet voorstellen, maar het is zo.

Jezelf beproeven. Dat je in zo’n houding komt. Nederig. Vrolijk. Open. ‘En zo eten.’ Want het is toch geen maaltijd van keurig geslaagde mensen? Die het allemaal aardig op een rijtje hebben en voor de keurigheid nog wel een paar zonden weten te noemen waar ze last van hebben? Nee. Avondmaal heeft eerder zoiets als van zo’n daklozenmaaltijd. Dat je denkt: ‘Tjonge! Ik mag hier zomaar zitten.’ Prachtig, hè?