Brood en wijn - Leesplan rond het avondmaalVoorbeeld

‘Als je de gemeente zou moeten vergelijken met een gerecht, waar denk je dan aan?’, zo was een keer de vraag tijdens een bezinningsmoment van een kerkenraad. Er kwamen veel verschillende antwoorden op deze vraag. Maar er was er één die het heel goed deed. De gemeente is als een pizza. Een stevige bodem en allerlei soorten vulling. Er ligt van alles op. Veelkleurig.

Dat geldt in ieder geval ook voor Korinthe. Dat is ook een gemeente waar van alles gebeurt. Waar allerlei soorten mensen zitten. Ook sociaal gezien is het heel verschillend. Er zijn mensen met een dikke portemonnee, maar er zijn ook mensen die honger hebben als ze naar de kerk komen. En ze horen bij elkaar. Samen vormen ze de gemeente. De gemeente die samen kómt.

En het is over dat samen kómen dat Paulus schrijft "ik prijs u niet". Want er zijn scheuringen. Verdeeldheid. Paulus spitst dat toe op de samenkomsten rond het heilig avondmaal. "Zoals u nu bij elkaar samenkomt, is dat niet het eten van het Avondmaal van de Heere. Want bij het eten gebruikt iedereen van tevoren al zijn eigen avondmaal en dan heeft de één honger, terwijl de ander dronken is" (1 Korinthe 11:20-21, HSV). Ze komen dus wel bij elkaar, maar ze delen niet en ze versterken niet. Ze scheuren eigenlijk alleen maar. Dat kan dus ook, hè?

Hoe zit dat bij ons? Komen wij tot beter of tot erger samen? Nee, iemand uitsluiten zullen wij misschien niet heel snel doen. Maar dat je iemand negeert, omdat die persoon net wat losser of strakker is dan jij. Zul je bidden om een vriendelijke houding naar elkaar? Misschien wel juist voor die persoon waarvan je denkt: ‘Daar heb ik eigenlijk van binnen een soort antipathie tegen.’ Want we hebben toch vaak allemaal zo onze gedachten? Dan ga je denken en praten. En dan raken de bloedbanden in het lichaam van Christus, in de gemeente, verstopt. Dat is heel gevaarlijk voor het lichaam. Hoe zegt de Bijbel dat? ‘In Christus is noch man, noch vrouw, noch Jood, noch Griek of barbaar of Scyth, maar Christus is alles en in allen.’ Al die verschillen die wij soms maken die horen hier toch weg te vallen?