Bid, ook voor de leiders!

Na de vijf algemene instructies voor de geloofsgemeenschap, geeft de auteur nu zeven andere instructies, ingeklemd tussen oproepen in Hebreeën 13 vers 7 en 17 (HSV) over het voorbeeld en volgen van leiders:

• Vers 7: "Denk aan uw voorgangers, die het Woord van God tot u gesproken hebben. Let op de uitkomst van hun levenswandel en volg hun geloof na." (zie ook Hebreeën 2:3).
• Vers 17: ''Gehoorzaam uw voorgangers en wees hun onderdanig, want zij waken over uw zielen als mensen die daarvoor rekenschap moeten afleggen...''

Dit blok aanmoedigingen is divers, maar ondersteunt de oproep van de auteur in de hele brief: klamp je aan Jezus vast als aan een anker. Dit anker, de christelijke hoop (Hebreeën 6:18-20), geeft stabiliteit en standvastigheid in je leven met hogepriester Jezus. Dit is onder andere te zien aan de goede en betrouwbare solidariteit in de geloofsgemeenschap.

Jezus staat centraal

De focus van de hele brief is dat de gelovigen zich moeten blijven toewijden aan Jezus, die centraal staat in de brief, maar ook in heel Gods reddingsplan. Met de lofprijzing in vers 8 fundeert de schrijver allerlei thema’s uit de brief. Jezus blijft dezelfde:

• gisteren – Hij was al bij de schepping (Hebreeën 1:2,10). De onderdelen van het oude verbond waren voorafschaduwingen van Hem, Hij heeft ze allemaal vervuld, ook voor de gelovigen van ‘gisteren’ (denk bijvoorbeeld aan hen die genoemd worden in Hebreeën 11).
• vandaag – Hij is degene die nu aan de rechterhand van God zit en voor de gelovigen pleit, Hebreeën 1:3, 13, 7:26-28.
• tot in eeuwigheid – Hij regeert voor eeuwig, Hebreeën 1:8a, 10:12.

Jezus en Grote Verzoendag

Met Leviticus 16:27 in het achterhoofd vergelijkt de auteur Jezus met het offer dat werd gebracht op de Grote Verzoendag:

• Jezus leed buiten de stadspoort, net zoals de stier en de bok voor het reinigingsoffer naar buiten het kamp werden gebracht.
• Jezus’ doel was om met zijn eigen bloed het volk te heiligen. Dit is onvergelijkbaar met het verzoeningsritueel in Leviticus, iets wat de auteur niet genoeg kan benadrukken (zie Hebreeën 9:11-28).

In aansluiting op deze vergelijking roept de auteur zijn lezers op om niet in het kamp (d.w.z. in het oude verbond) te blijven, maar zich bij Jezus te voegen, buiten het kamp. Dat betekent dus dat je geen vreemdsoortige leerstellingen volgt zoals de Joodse voedselwetten, wat een terugkeer naar het oude verbond zou betekenen. Deze woorden brengen eerdere waarschuwingen in herinnering, zoals in Hebreeën 2:1-4; 3:7-4:12; 6:1-12; 10:19-31; 12:25-29. De genade van Jezus Christus is veruit superieur!

"En vergeet het weldoen en het onderlinge hulpbetoon niet, want aan zulke offers heeft God een welgevallen" (Hebreeën 13:16, HSV).

Toepassing

God hoeft geen offers, Hij wil mensen die zijn wil doen, die Hem vertrouwen. Als wij zo leven, brengen wij een offer net als dat van Jezus, dat uitgebreid werd besproken in Hebreeën 10:5-10: Jezus heeft Gods wil gedaan door mens te worden, en als mens was Hij compleet gehoorzaam. Opnieuw laat de auteur dus de overeenkomst tussen Jezus en ons, zijn volgelingen, zien. Net als Jezus offeren wij God onze gehoorzaamheid. Hier concretiseert de schrijver dat met liefdadigheid en onderlinge solidariteit. Hoe motiveren deze woorden jou als het gaat om jouw plek en houding in de geloofsgemeenschap waarvan jij deel uit maakt?