Luister naar Jezus en leef dankbaar!

Dat God spreekt, is een doorgaand thema in de brief. Let op, dat je Hem die spreekt niet afwijst, is dan ook de oproep in de passage van vandaag. Dat God sprak op de Sinaï was heel bijzonder. Hoeveel te meer is het dan geweldig dat God nog steeds spreekt, en wel door zijn Zoon en zijn woord (herinner je Hebreeën 1:1-4 en 4:12-13!). Toen God sprak op de Sinaï, beefde de aarde. Ook in Openbaring wordt Gods heilige aanwezigheid geassocieerd met het beven van de aarde (Opbaring 8:5, 11:19, 16:18). De auteur trekt nu echter een lijn naar het beven van de hele kosmos.

Van een bevende aarde naar een onwankelbaar koninkrijk

In de tijd van Haggaï beloofde God om de hemel en aarde te laten beven om alle volken in beroering te brengen, zodat zij hun schatten naar Gods huis, de tempel, zouden brengen. De tekst is een aanmoediging aan het volk om vol te houden, want God is bij hen. Een passende boodschap voor de Hebreeënschrijver, want via Haggaï's woorden in Haggaï 2:6 legt de auteur de brug van de bevende Sinaï naar het onwankelbare koninkrijk. Op zijn bekende midrash-manier interpreteert Hij de woorden van de profeet Haggaï.

Nog eenmaal zal God niet alleen de aarde, maar ook de hemel laten beven en wankelen, waardoor deze verdwijnen. Dit zijn woorden die verwijzen naar Gods oordeel op de laatste dag. Al in Hebreeën 10-12 heeft de auteur iets dergelijks gezegd om het contrast te schetsen tussen de eeuwige Schepper en de eindigheid van de huidige schepping. Alleen het koninkrijk van God is onwankelbaar en blijft overeind – hoe belangrijk dus om dat te aanvaarden! We hoeven dan niet bang te zijn voor het moment van oordeel. Erfgenamen van dat koninkrijk zijn dankzij Jezus veilig en aanbidden God met eerbied en ontzag.

Gods stem

In de passage van vandaag en gisteren wordt drie keer de nadruk gelegd op Gods stem en spreken:

• Vers 19: stemgedonder. Toen het volk die stem hoorde, smeekte het dat er geen woord meer tot hen zou worden gesproken.
• Vers 25: Let op dat u Hem die spreekt niet afwijst.
• Vers 26: Destijds deed zijn stem de aarde beven.

De eerste en de derde keer wordt gesproken over de angst, die Gods stem opriep; dat was onder het oude verbond. De middelste keer is juist een oproep aan ons, de gelovigen van het nieuwe verbond, om naar die stem te luisteren. Hoe geweldig is het niet, dat we een God hebben die met ons communiceert! We hoeven echt niet bang te zijn, zoals het volk destijds, al vraagt het naderen van God wel een houding vol eerbied en ontzag.

"Laten wij daarom, omdat wij een onwankelbaar Koninkrijk ontvangen, aan de genade vasthouden en daardoor God dienen op een Hem welgevallige wijze, met ontzag en eerbied" (Hebreeën 12:28, HSV).

Toepassing

Zoals gisteren ook al is gesteld: Bidden is communicatie, tussen God en ons. Vandaag is de focus op onze kant in die communicatie, en de oproep van vandaag: Let op, dat je Hem die spreekt niet afwijst. In hoeverre zie jij verschil tussen angst enerzijds (de reactie van de mensen in het oude verbond) en eerbied en ontzag (de oproep aan de gelovigen van het nieuwe verbond) anderzijds? Wat ervaar jij als je met God praat en zijn troon nadert? Welke rol speelt Jezus voor jou hierin?