Week 7: Wat heeft de schrijver willen bereiken met zijn brief en hoe heeft hij dat gedaan?

Sion is beter dan Sinaï

De laatste passage van vorige week motiveerde de lezers om te blijven streven naar een leven dat heilig en vol vrede is: ‘wie dat niet doet, zal de Heer niet zien’. Centraal in deze verzen staat Gods heiligheid. Als de schrijver vroeger en nu vergelijkt, blijft het feit dat God spreekt hetzelfde (Hebreeën 1:1-4). Wat ook hetzelfde is gebleven, is Gods heiligheid. Dat we Gods troon nu dankzij Jezus mogen naderen, verandert niets aan Wie God is. Hij is een verterend vuur (Deuteronomium 4:24), Hij wil met eerbied en ontzag benaderd worden en Jezus heeft dat nu mogelijk gemaakt. Dat laat de auteur zien in zijn vergelijking tussen Sinaï en Sion.

Sinaï en Sion: twee bergen die twee verbonden symboliseren

Die vergelijking maakt de auteur, zoals bijna elke keer in zijn brief, met als uitgangspunt dat de oude situatie haar ware betekenis heeft gevonden in Jezus Christus. In de passage van vandaag citeert hij niet letterlijk, maar gebruikt hij Exodus 19-20 om de angstaanjagende berg Sinaï te vergelijken en te contrasteren met de berg Sion.

Sinaï wordt met zeven aspecten beschreven. De aspecten over Sinaï zijn veel bondiger dan die over Sion:

Sinaï, een tastbare berg, die niet aangeraakt mag worden.

• Een brandend vuur.
• Donkerheid.
• Duisternis.
• Stormwind.
• Bazuingeschal.
• Het geluid van woorden (stemgedonder).

Sion, het hemelse Jeruzalem, de stad van de levende God.

• Duizenden engelen die in vreugde bijeen zijn.
• De gemeenschap van eerstgeborenen, die in de hemel ingeschreven zijn.
• God, de rechter van allen.
• De geesten van de rechtvaardigen, die tot volmaaktheid gekomen zijn.
• Jezus, de bemiddelaar van een nieuw verbond.
• Het gesprenkelde bloed dat krachtiger spreekt dan dat van Abel.

Het volk vond de verschijning van God destijds ondraaglijk en zelfs Mozes riep uit ‘Ik sidder van angst!’ Sinaï staat symbool voor angst en voor de heilige onbereikbaarheid van God, terwijl Sion staat voor vreugde, heilige geloofsgemeenschap en Jezus’ bemiddeling.

In Jezus zijn wij geheiligd en hebben wij toegang tot Sion. Hoe kun je ooit in de verleiding komen om Sion voor Sinaï in te wisselen, zelfs al was Sinaï zichtbaar en is Sion nog onzichtbaar?! De oproep is dan ook om naar heiligheid te streven (Hebreeën 12:14) en van die toegang tot Gods troon gebruik te maken!

"Want u bent niet genaderd tot een tastbare berg, tot een brandend vuur, donkerheid, duisternis en stormwind … Maar u bent genaderd tot de berg Sion en tot de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en tot tienduizendtallen van engelen, tot een feestelijke vergadering … en tot God, de Rechter over allen" (Hebreeën 12:18, 22-23, HSV).

Het gesprenkelde bloed van Jezus

Het zevende en laatste aspect van het contrast gaat over spreken. Het bloed van Abel staat tegenover het stemgedonder. De auteur zegt dat Jezus’ gesprenkelde bloed krachtiger spreekt dan dat van Abel. Het bloed van de onschuldig vermoorde Abel schreeuwde uit de aarde naar God (zie ook Hebreeën 11:4). Het was een schreeuw om recht, Jezus’ bloed roept vergeving uit, zoals Jeremia al aankondigde.

Door het woord ‘gesprenkeld’ te gebruiken voor Jezus’ vergoten bloed, wordt verwezen naar dat jaarlijkse ritueel van het oude verbond. De auteur beschreef dit al in Hebreeën 9:15-22. Door bloed te sprenkelen, wordt iets of iemand gereinigd. Dit gebeurde op Grote Verzoendag met bloed van stieren en bokken (Leviticus 16). Jezus heeft dat reinigingsritueel vervuld en tot volmaaktheid gebracht: wij zijn gereinigd door zijn bloed dat vergoten werd bij zijn dood aan het kruis.

Toepassing

De brief benadrukt wat er allemaal voor nodig is (geweest) om als gelovige die heilige God te naderen. Bidden is communicatie, tussen God en ons. Als je nadenkt over God, de Ander in de communicatie, welke rol speelt Gods heiligheid in jouw leven? In hoeverre ben je je daarvan bewust als je God nadert? Wat doet dit voor jouw gebedsleven en -houding?