Шаргуу ажил хөдөлмөр

Гурав дахь илгээлтийн аяныхаа шувтаргад Паул Иерусалимыг чиглэн явахдаа Милетийн боомтод зогсож Ефесийн цуглааны харгалзагчидтай уулзжээ. Тэр Ефест гурван жил амьдрахдаа синагогт мэтгэлцэж, Туранны танхимд номлож, чөтгөрүүдийг хөөж, өвчтэйг эдгээсэн (Үйлс 19:1-20:1). Үйлс 20-р бүлэгт Паул Ефесийн харгалзагч нартай нулимс дуслуулан салах ёс гүйцэтгэсэн тухай өгүүлдэг. Зайлшгүй учрах зовлон шаналлыг болон дахин хэзээ ч тэдэнтэй уулзахгүйгээ тэр мэдэж байв. Паул тэднийг сэрэмжтэй байж, өөрийг нь даган дуурайхыг ятгасан.

Үйлс 20:28-35-г уншаад дараах зүйлсийг эргэцүүлэн бодоорой:

Салах ёс гүйцэтгэсэн захидлынхаа төгсгөлд аюулт чононоос сүргээ хамгаалах хоньчин мэт өөрсдийгөө ч, чуулганаа ч хамгаалахыг Паул харгалзагч нарт сануулжээ. Ямар аюул түүний санааг хамгийн их зовоож байсан бол? Энэхүү сэрэмжлүүлгээс харахад Ефес дэх үйлчлэлийн эргэн тойронд юу болж байсан бэ?

Үйлс 19:9 дээр Паул Туранны танхимд өдөр бүр зааж байсныг дурдсан. Зарим эх бичвэрт ‘5-р цагаас 10-р цаг хүртэл’ (энэ нь 11:00-16:00 цаг) гэж тэмдэглэснээс харвал Паул өглөө ажлаа хийгээд үдээс хойш олны дунд номлодог байж. Үйлс 20:31-35 дээр гарсанчлан Паул яагаад ийнхүү шаргуу ажиллаж байсан бэ?

Паул майхан оёж өөрийгөө болон багийнхнаа санхүүгээр дэмждэг байсан гэж харгалзагч нарт сануулсан. Мөнгө болон ажилд Паул хэрхэн ханддаг байсан бэ?

Философийн элитүүд биеийн хүчний ажлыг дорд үздэг байсан ч Паул гар урчуудын үүргийг онцолсон (1Кор 4:12, 1 Тес 2:9, 2 Тес. 3:7-8-г унш). Энэ нь яагаад чухал байсан бэ? Түүний жишээ өнөө үеийн цуглаанд хэрхэн үлгэр дуурайл болж байна вэ?