У пошуках супакоюУзор

Жыцьцё, вольнае ад шкадаваньняў

Я памятаю, як павольна павесіў тэлефонную трубу і, глыбока ўздыхаючы, сказаў: “Ну вось… гэта здарылася.”

Голас на іншым канцы тэлефону належаў нейкаму адвакату, які паведаміў мне, што мая жонка падала на развод.

Доўгія гады я жыў з пагрозамі аб разводзе. Але, нягледзячы на тое, гэная навіна ашаламіла мяне.

На працягу наступных некалькіх дзён праз маё сэрца й розум прайшло безьліч розных эмоцыяў і думак. Я не хацеў разводу. Я ня ведаў, што рабіць, каб ён не адбыўся. Я ня ведаў, каму і як пра тое расказаць. Я ведаў, што ў рэшце рэшт мне трэба будзе паведаміць пра гэта ўсёй царкве, пастарам якой я быў, і я ня ведаў, як царкоўная рада й кангрэгацыя адрэагуюць. Я адно толькі ведаў, што павінен быў падрыхтаваць і прамовіць казань у наступную нядзелю.

Нягледзячы на тое, што мае думкі беглі з хуткасьцю сто кілямэтраў за сэкунду, у глыбіні душы я дакладна ведаў наступнае:

- Бога не зьдзівіла тое, што было зроблена супраць мяне.

- Бог кіраваў маім жыцьцём - Ён дазволіў гэтаму здарыцца дзеля Ягонае мэты й паводле Ягонага пляну на маё жыцьцё.

- Ён паабяцаў у Сваім Слове ніколі не пакінуць і не забыцца на мяне. Ён паабяцаў быць побач са мною на кожным кроку; з гэтае прычыны, усё, што адбылося, у рэшце рэшт спрацуе дзеля мае карысьці, калі я буду цалкам давяраць Яму.

Непасрэдныя факты гэтых абставінаў выклікалі сумятню. Нязьменная праўда пра Бога прынесла супакой.

Амаль што восем гадоў пасьля тае тэлефоннае размовы мая жонка легальна атрымала развод, якога яна хацела.

Людзі часта кажуць мне: “Ты, напэўна, шкадуеш, што страціў шлюб… што ты не перамог у бітве за яго… што ўсе твае намаганьні аб прымірэньні не дапамаглі.”

У адказ я, як правіла, маўчу. Але вось мой сапраўдны, унутраны адказ на гэтакія камэнтары: “Смучуся, так. Але не шкадую.”

Хоць мяне й засмучае тое, што мой шлюб скончыўся разводам, але я не жыву са сталым пачуцьцём шкадаваньня. Чаму? Бо шкадаваньне мае карані ў нявырашаным пачуцьці віны. Я ведаў, што я прымірыўся з Богам, таму шкадаваньне й пачуцьцё віны не зьяўляюцца часткаю майго жыцьця.

Я зразумеў, што найлепшы спосаб жыць без шкадаваньняў - гэта мець чыстае сумленьне. Абяры жыць, прыкладаючы ўсе стараньні, якія заданьні ты б ні рабіў, і якія адносіны ты б ні наладжваў, намагаючыся жыць, шануючы Бога ўва ўсім. Абяры спадзявацца на Бога ў кожнай сфэры твайго жыцьця - ня толькі ў бестурботных. Абяры слухацца Яго й выконваць Ягоныя загады. Абяры цалкам прабачаць іншым. І абяры ісьці шляхам, які Бог паказаў табе.

Хоць ніхто й ня здолее зрабіць усё гэта сам, з дапамогаю Сьвятога Духа, Які жыве ў нас, мы можам стрымацца ад усякае спакусы, каб мець супакой самі з сабою ды зь іншымі людзьмі - і працягваць рабіць добрую працу, да якое Бог паклікаў нас.