Die Armoede Wat 'n Mens Ryk Maak

Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel (Matteus 5:3).

LAAT ONS BEGIN

Mike Vetrone was 'n dwelmhandelaar vir diegene wat aan heroïen verslaaf was. Omdat hy heeltemal alleen gevoel het, verpletter was deur aanhoudende doodsdreigemente en moeg was vir weghardloop vir die gereg, het die idee om dit alles te beëindig by hom opgekom. Op 'n bewolkte oggend in Suid-Florida het Mike by 'n gunsteling-plek, Big Apple Bagel, gaan inloer om sy laaste maaltyd op te tel. Terug in sy woonstel het hy die televisie aangeskakel op soek na geselskap. Toe sien hy 'n televisie prediker wat uitroep: "Die lewe het 'n manier om jou aan die kraag te gryp, jou op jou knieë te dwing.”

Mike het die volume harder gestel.

“Daar is 'n ketting wat elke siel bind," het die prediker uitgeroep, "en daardie ketting is sonde — 'n verslawing waaruit Jesus se dood en opstanding ons vrymaak." Skielik, terwyl die televisie-evangelis kykers genooi het om vir Christus te aanvaar, het Mike gevind dat hy op die televisie skree: "Ja!" Oombliklik het hy nie meer alleen gevoel nie.

Mike het nie die einde van sy lewe in die gesig gestaar nie, maar 'n nuwe begin.

GODSDIENSTIGE INSIG

Wanneer ons ons geestelike armoede aanvoel, is ons gereed om die Koning se rykdom te ontvang. Die koninkryk is nie vir die grypers nie, maar vir die gebrokenes — hulle wat die einde van hulleself bereik en God met leë hande nader.

WAARNEMINGS

Die frase “koninkryk van die hemel” kom regdeur Matteus voor en is oor die algemeen sinoniem met die “koninkryk van God”. Dit beskryf die ware, vreedsame, rein en vreugdevolle lewe wat in gemeenskap met God verwesenlik word. Sulke seëninge konfronteer ons afgode — die afgode van troos, sukses en nasionale trots — en beloof iets veel groter. Inderdaad, afgode is bloot die onheilige en verdraaide bedrieglikheid waarvan die koninkryk die bevredigende werklikheid is. Dus, Jesus omraam sy saligsprekinge met verwysings na die koninkryk: “Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel” (Matteus 5:3; vergelyk 5:10).

Let op hoe Jesus die koninkryk van die hemel as “hulle s’n” beskryf. Die posisionering van hierdie woord aan die begin van die sinsdeel gee die gevoel dat die koninkryk vir hierdie spesifieke groep is, die armes van gees, die uitgeworpenes en dié wat vergete is. Dit is nie vir diegene wat tevrede is met die lewe en onwrikbaar in beheer is nie. Dit is nie vir diegene wat in hulself glo, wat die natuurlike vermoë het om elke dag as oorwinnaars af te sluit nie. Soos Martin Luther van sy sterfbed af verkondig het: “Ons is almal bedelaars; dit is waar.”

TOEPASSING

Baie van Jesus se tydgenote het 'n bevryder soos Josua of Dawid verwag, 'n militêre bevelvoerder wat die Romeine sou oorwin en 'n aardse koninkryk sou vestig. In plaas daarvan het Hy bekend geword as 'n vriend van tollenaars — 'n kring van verraaiers wat met die politieke vyand geassosieer was.

In ooreenstemming met ons Verlosser se voorbeeld, hoef ons nie altyd onsself te verdedig of die finale woord te hê nie. Christene wat arm van gees is, kan daarmee saamleef dat hulle verguis en verkeerd verstaan ​​word. Ons kan soos Jesus voor Herodes Antipas wees — stil. Sulke armoede is noodsaaklik wanneer ons in die versoeking kom om ons "vyand", wat anders dink oor 'n sosiale of politieke kwessie, te kritiseer.

Hoe sal jy armoede van gees beliggaam, selfs onder diegene wat probeer argumenteer?